کتاب بهلول و داروغه اثر زهره سادات فیض آبادی نشر برف

یکـی بـود، یکـی نبـود غیـر از خـدای مهربـان هیچ کـس نبـود. در زمان هـای قدیـم هـارونُ الرّشـید حاکـم سـرزمینی بـود. در ایـن سـرزمین مـردی به نـام بهلـول زندگـی میکـرد. او مـرد عاقلـی بـود و دلـش بـرای مـردم میسـوخت زیـرا هـارون و داروغه ی او (مأمـور جمع آوری مالیـاتً) بـه آنهـا ظلـم میکردنـد. او بـا خـودش میگفـت: «اگـر بـرای دفـاع از مـردم جلـوی حاکـم بایسـتم فـورا مـرا بـه زنـدان میبـرد و دیگـر نمیتوانـم بـه مـردم کمـک کنـم.» او فکـر کـرد و فکـر کـرد. پـس روزی از روزهـا، همـراه پسر خردسـالش نـزد امـام موسـی کاظـم(ع) رفـت و عـرض کـرد: « آقـای مـن! میخواهـم بـه مـردم کمـک کنـم و از طرفـی، حاکـم هـم بـه مـن آزاری نرسـاند»...