کتاب مِجری (صندوقچه دم دستی) نشر پاک ضمیر

در آغاز این نوشتار بایستی توجه خواننده را به هدف اصلی از تهیه‌ی این مجموعه جلب نمایم که این متن نه یک تألیف است و نه یک اثر پژوهشی. در چارچوب مطالعات شخصی خود در متون ادبی و تاریخی ایران، از بخش‌هایی که نظرم را بیشتر جلب می‌نمود، یادداشت‌هایی برداشته‌ام. به‌ عبارتی مطالبی را که به ‌نظرم جالب می‌رسید، در مِجری (صندوقچه چوبی) خودم گردآوری می‌کردم. با گذشت زمان و در نگاهی دوباره به آنها، فکر می‌کنم شاید بهتر باشد درِ مِجری را بگشایم و گزیده‌ای از محتوای آن را با دوستان و علاقمندان به اشتراک بگذارم. با گرفتاری‌ و درگیری‌های روزمره شاید برای همه فرصت مطالعه‌ی کتاب‌ها‌ و منابع اصلی این مطالب فراهم نباشد. این یادداشت‌های کوتاه می‌تواند همچون نگاهی گذرا بر گوشه‌ی باریکی ازمنابع بسیار عظیم تاریخ و ادبیات این مرز‌و‌بوم، برای این گروه مفید باشد. در نگاه اول به آثار ادبی به‌ویژه شعر در ایران، با چنان گوناگونی زبان‌ و گویش در میان مردم سرزمین‌های پهناوری روبرو می‌شویم که بررسی آنها در محدوده‌ی ایران امروزی نمی‌گنجد و به‌ناچار باید با دیدی وسیع‌تر در سرزمین‌های پهناوری که به‌حق باید ایران فرهنگی نامید، به ‌دنبالش بود.