عمر سیفالدین مدتی از زندگی کوتاهش را با فعالیتهای ادبی گذراند و ضمن نوشتن داستانها و مقالات انتقادی سیاسی و فکاهیاش تابلوهایی گویا از زندگی طبقات مختلف اجتماعی ملت ترکیه را نیز ترسیم کرده است. کتاب افروزبیگ که با لحن انتقاد ی تندی به رشتۀ تحریر درآمده، اثری فکاهی است که روشنفکران دوران انقلاب «ترک های جوان» ۱۹۰۸ را هدف حمله قرار داده و سیاستمداران نادان و دانشمندان قلابی را که مانند «افروزبیگ» در مقابل تمدن غرب کرنش می کنند به باد انتقاد گرفته است.