عمر سیفالدین مدتی از زندگی کوتاهش را با فعالیتهای ادبی گذراند و ضمن نوشتن داستانها و مقالات انتقادی سیاسی و فکاهیاش تابلوهایی گویا از زندگی طبقات مختلف اجتماعی ملت ترکیه را نیز ترسیم کرده است. کتاب افروزبیگ که با لحن انتقادی تندی به رشتۀ تحریر درآمده، اثری فکاهی است که روشنفکران دوران انقلاب «ترک های جوان» ۱۹۰۸ را هدف حمله قرار داده و سیاستمداران نادان و دانشمندان قلابی را که مانند «افروزبیگ» در مقابل تمدن غرب کرنش می کنند به باد انتقاد گرفته است.