سدههای ششم و هفتم هجری از باشکوهترین دورههای تاریخ فلزکاری است. فلزکاری ایرانی شاخهای از صنایع دستی است که در دوران اسلامی تولید لوازم متعددی، از قبیل اشیای کاربردی خانگی و دیوانی، اسباب و آلات علمی و آموزشی، جنگافزارها، زرهها و زیورآلات، را در بر گرفته است. در این اثر بیشتر آثار و تولیدات گروه نخست، یعنی اشیای کاربردی خانگی و دیوانی، مطالعه و بررسی میشود. هر چند بیشتر نمونهها و آثار مورد مطالعه از فلزات کمبهاتری، چون مفرغ و برنج و سفیدروی، ساخته شده است، و اشیای کاربردی زرین و سیمین اندکی نیز، که از گزند ذوب در امان مانده و به دست ما رسیده است، در این پژوهش بررسی شده است.