کتاب نظریه های هنر از افلاطون تا وینکلمان جلد 1 موشه باراش نشر چشمه

در گفتمان مدرن هنر، کم‌تر اصطلاح یا مفهومی را می‌شناسیم که به اندازه‌ی «نظریه‌ی هنر» مبهم، غامض و آمیخته با بدفهمی‌ها و پیش‌داوری‌ها باشد. بر‌اساس آرا و عقاید رایج در جهان امروز، هنر درست نقطه‌ی مقابل نظریه است. مفهوم «نظریه‌های هنر» از دید بسیاری از خوانندگان با خود متناقض به نظر می‌رسد. هنر، که تا بدین حد بر شهود مبتنی است، اساساً چگونه می‌تواند با نظریه، که از استدلال‌های انتزاعی مدد می‌گیرد، همراه شود؟ حال که غالباً چنین اقوالی در زمانه‌ی ما به گوش می‌رسد، شایسته است که تاریخ نظریه‌ی هنر را با تأملی کوتاه بر موضوع این نظریه و توجیه آن آغاز کنیم. قصد ندارم تعریفی کوتاه از نظریه‌ی هنر به دست دهم؛ زیرا برای رسیدن به چنین تعریفی باید بتوانم تعریفی ساده و روشن از هنر عرضه کنم. خوب می‌دانیم که، به‌رغم مساعی منتقدان و فیلسوفان، چنین تعریف سهل‌الوصولی در دسترس نیست. هنرْ امروز نیز به اندازه‌ی قرون گذشته مفهومی غامض است. گرچه وقتی از هنر حرف می‌زنیم کمابیش می‌دانیم از چه سخن می‌گوییم، نمی‌توانیم مفاهیم را درون قالبی مشخص و محدود بگنجانیم.