جایگاه مکان‌‌های باارزش هویتی- معنایی در شهرهای مقصد گردشگری
ارائه یک الگوی عملی برای ارتقاء فضای گردشگری شهر مشهد

«شهر» مکان تجلی اندیشه‌‌‌های سازندگان آن است. فضایی پدیدارشده از آرمان‌‌ها، عقاید، باید و نبایدهایی که فرم و کالبد آن را می‌سازد و به تحرکات اجتماعی ساکنین آن جان می‌بخشد. شهرها در دوره‌‌های زمانی مختلف، بنا بر وضعیت اقتصادی و اجتماعی خود، نقش و کارکردهای متفاوتی پذیرفته‌‌اند و به تبع آن شکل و مورفولوژی جدیدی را خلق کرده‌‌اند. اولین پیامد گسترش شهر، تغییر کاربری اراضی شهری و تخریب مکان‌‌هایی است که از دیدگاه اقتصادی فاقد ارزش است، اما دارای ارزش هویتی و معنایی برای شهرها بوده و در صورت برنامه‌‌ریزی و بهره‌‌برداری اصولی، کارکرد اقتصادی نیز برای شهر خواهد داشت. بیش‌‌از نیم قرن از تحمیل طرح‌‌های جامع، برگرفته از جنبش مدرن، مبتنی بر ساماندهی به عملکردهای چهارگانه اسکان، کار، ترافیک و گذران اوقات فراغت که نتوانسته اهداف و چشم‌‌اندازهای مورد انتظار را پاسخ دهد بر کالبد شهر ایرانی می‌‌گذرد. اجرای این‌‌گونه طرح‌‌ها در بافت‌‌های مرکزی شهرها، به‌‌تدریج سبب فروریختن ساختار سنتی، اصالت و هویت ذاتی آنها شده است؛ از این‌‌رو نتیجه این طرح‌‌ها که تکیه بر مداخلات کالبدی، با نادیده‌‌گرفتن روابط فضایی حاکم بین انسان و فضا است، به‌‌دلیل ناهمگونی در تقابل بین سنت و مدرنیته بوده است. آنچه قربانی این فرایند شده، مکان‌‌ها و بافت‌‌های کهن و دارای ارزش شهری و نادیده گرفتن فضاهای عمومی و همگانی شهری برای توسعه فعالیت‌‌ها و سرمایه‌‌های اجتماعی بوده است.