عنوان «مزهشناس» چه گوشنواز است. به زبان که میآید، قدری طعم خوش دارد. اگر بخواهید به زبان خودمانی توضیحش دهید، کم و بیش میشود این: کسی که عاشق خوردن باشد.
جوزیه که یک سرمایهدار تمام عیار است و سرمایهاش هیچ حد و مرزی ندارد، برای اینکه عاشق غذا خوردن است و به خاطر شکمپرستیاش در این راه خبرهای تمامعیار شده و به مقام عالی مزهشناس دست یافته است!
لو وِنفو که از جوانان حاضر در صف انقلاب کمونیستی چین بوده، داستان بزرگترین نقطه عطف تاریخ معاصر چین را از دل و زبان مردم کوچه و خیابان روایت میکند.
مزهشناس داستانی صادقانه و روایتگر انقلابی سخت همچون تمام انقلابهای دنیاست،
انقلابهایی که سختاند، اما قصههایی به نرمی و همگونی زندگی روزمره با خود دارند؛ قصه ایدههای مشترک و افکار متناقض، قصه صعود و سقوط، قصه تغییر و سکون.
رمان مزهشناس، یکی از آثار فاخر ادبیات معاصر چین به شمار میرود. این رمان علاوه بر اینکه راهنمای بسیار خوبی برای آشنایی با رسوم و فرهنگ چین است، بخش بسیار مهمی از تاریخ معاصر آن کشور را بی هیچ اغماضی روایت میکند.
کتاب از نظر نثر چیز ویژه ای ندارد، بلکه نوعی خاطره نگاری است. اما آشنایی با شرایط اقتصادی و اجتماعی کشور چین پس از ورود کمونیسم و از بین رفتن نظام امپراطوری از رهگذر خوراک و مزه جالب بود.
5
فوق العاده بود. همه ایرانیان باید چنین کتابی را بخوانند چون تحولات سیاسی، اجتماعی و تفکر غالب در چین بسیار شبیه به چند دهه گذشته ایران بوده اما سی سال جلوتر.
4
برای من کتاب جالبی بود،اطلاعات جالبی در مورد چین داشت خصوصاً اوایل حکومت کمونیستی و اینکه آرمانها به مرور تغییر میکنه.