کتاب خدا پدرت را بیامرزد، آقای رُزواتر! کورت ونه گات نشر انتشارات سبزان

فرد ورق زد، خبر مربوط به قاتل متجاوز نبراسکایی۱۳۸ در سال ۱۹۳۳ را خواند. عکس‌های حال‌به‌هم‌زنی چاپ کرده بودند که فقط پزشک‌قانونی حق دیدن‌شان را داشت. وقتی فرد داشت این خبر را می‌خواند، قاتل متجاوز سی‌ساله بود و روزنامۀ «بازجوی آمریکایی» خبرش را برای ده میلیون نفر چاپ کرده بود. بعضی از نشریات محتویات‌شان را ابدی می‌کنند. «لوکرتیا برجیا۱۳۹» همیشه تیترهای جنجالی می‌زد. در واقع فردی که پرینستون را فقط یک سال تحمل کرد، جریان مرگ سقراط را از روزنامۀ «بازجوی آمریکایی» فهمیده بود! دختر سیزده‌ساله‌ای وارد مغازه شد. فرد روزنامه را کنار انداخت. دختر «لایلا بانتلاین۱۴۰» بود، دختر بهترین دوست زنش. لایلا صورت اسبی بود، یک قوزی قدبلند. پای چشم‌های سبزش گود افتاده بود. صورتش مثل اسب‌های ابلق از کک و مک و آفتاب‌سوختگی رنگ‌وارنگ شده بود. یکی از بهترین قایق‌ران‌های کلوب کرجی‌سواران پیسکوانتت بود. لایلا از روی ترحم لبخندی به فرد زد... چون فقیر بود، چون زنش خوب نبود، چون چاق بود، چون بدبخت بود. دختر لابه‌لای قفسه‌های مجله قدم زد و روی زمین سیمانی نشست. فرد روزنامه را ورق زد و نگاهی انداخت به آگهی‌هایی که می‌خواستند اجناس بنجل را به مردم قالب کنند. دم و بازدمش کم‌عمق بود. فرد بیچاره وقتی شاگرد مدرسه‌ای بود کشته‌مردۀ این روزنامه بود، ولی هیچ وقت نتوانست واردش بشود. حتی نتوانست برای یکی از صندوق‌پستی‌های تویش چیزی بفرستد. همیشه ترس داشت راز خودکشی پدرش از آن طریق همه جا پخش شود.