کتاب کلیله و دمنه به روایت فارسی کنونی محمدعلی یزدانی گزی نشر کنکاش

کتاب کلیله و دمنه از جمله مجموعه‌های دانش و حکمت است که به وسیله مردمان خردمند دنیای کهن جمع آوری شده و نموداری از جوامع انسانی را به زبان حیوانات به نگارش آورده‌اند آن را برای جامعه بشری به میراث گذشته اند. تا از حکمت عملی و نظری و آداب زندگی آن بهره گیرند. اصل این کتاب به نام پَنچه تَنتره (ponche Tantra) در پنج باب به وسیله یکی از برهمن‌های هند به نام ویشنو که در زبان گزی به معنا شنوا باشد به زبان هند باستان (سانسکریت) فراهم آمده و در زمان انوشیروان ساسانی به وسیله طبیب بلند پایه آن زمان برزویه مروزی از هند به ایران آورده شده و توسط او به زبان روز یعنی زبان پهلوی ترجمه شده و داستان‌های به آن اضافه گردیده است و سپس حدود دویست سال بعد در زمان حکومت عباسیان به وسیله ایرانی پاک نژادی به نام ابن مقفّع از زبان پهلوی به زبان عربی ترجمه شده است و به کلیله و دمنه نام گذاری شده است. کتاب کلیله و دمنه که معجونی از فرهنگ کهن آریایی هند و ایرانی و دوره اول اسلامی است که زبده ی ادبیات چند هزار ساله در آن نهفته است و هنوز می تواند راهنمایی مؤثری در اخلاقیات انسانی باشد همراه با موارد دیگری که در ادبیات هزار ساله ایران همچون شاهنامه فردوسی، دیوان مولوی، سعدی و حافظ برای نسل‌های فعلی و برای آینده جامعه ایرانی و بطور اخص و جامعه بشری بطور عموم مفید باشد. البته ممکن است برای برخی این سوال پیش آید که با توجه به فراگیر شدن وسایل ارتباط جمعی مانند تلویزیون، اینترنت، موبایل و ماهواره و سهولت مسافرت بین کشورهای و به اصطلاح بمباران اطلاعاتی که در حال حاضر دامن گیر جوامع بشری شده آیا از ادبیات کاری ساخته است تا بشر سرگردان در وادی اطلاعات مفید و مضر زمانه را راهنمایی کرده و او را به راه درست بکشاند. البته باید اذعان کرد که بشر کنونی به همین دلیل اکنون نیاز بیشتری به ادبیات اخلاقی و انسانی دارد که خوش بختانه ما ایرانی‌ها اینگونه ادبیات را به حد کمال دارا هستیم ولی باید فرصت استفاده از آن را خصوصاً برای نسل جوانتر جامعه فراهم آوریم و این کار یک همت و تلاش همگانی و همه جانبه را چه از طرف دولتها و چه از طرف مردم و نهادهای ذی ربط می طلبد. و امید است که یکی از دغدغه‌های اصلی کارگزاران هم همین باشد.