کتاب هیوار نشر ناریا مهر

مکان، سرسرای قصری نظامی است. رنگ خاکستری، همراه با نورهای موضعی در سراسر صحنه به چشم می‌خورد. در انتهای صحنه سرباز نقاشی با بی­میلی مشغول کشیدن چرخ‌دنده‌ی بزرگ زردرنگی، روی پس‌زمینه است. گاه‌وبیگاه اشیای مختلفی روی صحنه می­افتند. سرباز آن‌ها را جمع می­کند و روی‌هم می­چیند. (در پایان مجسمه­ای از دور ریختنی‌ها به وجود می­آید) سال­ها از پیروزی ربات‌ها بر انسان­ها می‌گذرد. در انتهای صحنه، مجسمه‌ی آهنی بزرگی با غرور روی سکوی سیمانی ایستاده است. در گوشه‌ای از صحنه، رباتی با حرکات آرام و خشک در حال تمیز کردن پنجره‌های خیالی است. موسیقی آرامش‌بخش پیانو در حال پخش است که ناگهان صدای شکستن شیشه­ی پنجره­ای آرامش صحنه را به هم می­ریزد. ربات سربازی وحشت‌زده وارد صحنه می­شود. قربان... قربان... فاجعه... فاجعه... یک خبر وحشتناک! (به این‌سو و آن‌سو می­دود) فرمانده (آرام وارد می­شود): آرام باش سرباز هیچ اتفاقی نمی­تواند آن‌قدر مهم باشد که ما ربات‌ها را وحشت‌زده کند! سرباز: اما قربان این خبر تا سرحد مرگ وحشتناک است! فرمانده: مرگ... (پوزخند می­زند) مرگ سرباز! نه هه هه برای ما ربات‌ها مرگ بی­معناست! تغییرات سرباز... فقط تغییرات! می­فهمی؟ سرباز: بله قربان اما... فرمانده: اما چه سرباز؟ هیچ تغییری نمی­تواند آن‌قدر مهم باشد که ما را وحشت‌زده کند! همیشه به یاد داشته باش که این تغییرات هستند که به زندگی معنا می­دهند! می­فهمی؟ سرباز (سردرگم): کاملاً گیج شدم قربان اما... فرمانده: اما چه؟ سرباز: چیز مهمی نیست فکر می­کنم شاید... فرمانده: فکر می­کنی سرباز؟ سرباز: نه قربان حق با شماست. البته که همیشه حق با شماست. فرمانده: بله قطعاً همین‌طور است. خوب است که می­فهمی وگرنه مجبور می­شدم بدهم بازیافتت کنند. حالا چرا این‌قدر سراسیمه­ای؟ سرباز: قربان اتفاق بدی افتاده است! جاسوس‌ها خبر آورده‌اند که... فرمانده: جنگ شده است؟ سرباز: نه قربان! فرمانده: شورش! سرباز: نه قربان! فرمانده (با سوءظن): نکنِ آدمی دیده‌شده است؟ سرباز: نخیر! فرمانده: پس هر چیز دیگری فقط می­تواند یک اشتباه محاسباتی باشد! درک نادرستی از واقعیت. توهمی که شاید اتفاق هم نیفتاده باشد. هوم... سرباز: بله قربان... ممکن است. فرمانده (با حیرت و تحقیر): ممکن است سرباز! چه گفتی فلز بی­ارزش! گفتی ممکن است! نه آهن‌پاره قطعاً همین‌طور است! سرباز: ب... ب... بل... بله قربان قطعاً همین‌طوراست. فرمانده: خب حالا بهتر شد... نگفتی چه اتفاقی افتاده؟