کتاب بیشعوری نشر یوشیتا

تنها نکته جالبی که برای مردمی که معروفش کردن داشته استفاده از لغت بیشعوری است؛؛؛؛؛ همون خودخواهی خودمونه و نشون میده که در بین روانشناسها بیشعور خیلی بیشتر مردم عادیه::: این رو ازش خیلی قبول کردم::: خیلی روانشناسهایی که جیبها شون رو با اشتباه ما که همدیگه رو تنها گذاشتیم پر میکنن و بیشعور تر از همه هستند اما پشت نقابی که ساختن و از آدمهای تنها بهره مالی میبرند زندگی میکند و دور ورداشتن.... (تو میدونی ما چقدر روانشناس داریم که به بیشعوری مبتلا هستند؟)

به نظر من بیشعورها که مسلمااین کتاب رو نخواهند خواند ودر صورت خواندن هم شعور این رو نخواهند داشت که مطالب کتاب خطاب به آنهاست،فقط عصبانیت باشعورها با خواندنش از بیشعورها بیشتر خواهد شد،ولی کتاب مشهوری است که همه برای خواندنش کنجکاو هستند.

به نظرم، خود نویسنده جز بی‌شعورترین آدمهاست، اینکه هر رفتار جزئی یکی رو به حساب بی‌شعوری بذاری و به خودت حق قضاوت و بر چسب زدن بدی، به نظرم رفتار سالمی نیست. چیزی جز کینه، خود بزرگ بینی، دشمنی، و بی‌شعوری برات نمیاره. در ضمن، در بیشتر مواقع راهکار مناسبی هم به نظرم ارائه نداده، مثلا تو قسمت کار با یک رئیس بی‌شعور، راهکار اصلیش عملا پاچه‌خواری و تملقه! جالبه که چطور کتابها و نویسنده‌هایی در این سطح انقدر معروف میشن.

مطالبش برای تلنگر خوردن جالبه.ولی لحن تند و کنایه آمیزی داره که برای برخورد با مسائل روح و روان جالب نیست به نظر من.آخرای کتاب دیگه از اینهمه تندی و تیکه و متلکای نویسنده خسته شدم و جذابیت برام نداشت

درکش در خوندن برای بار اول سخته اما برای بار دوم که خونده بشه خیلی راحتر و ملموس تر و کاربردی تر میشه این کتاب رو باید در مدرسه ها تدریس کنن

نکاتش خوبه ولى موقع خوندن واقعااااً حوصله سر میبره ?

این کتاب یکی از بهترین کتاب های روانشناسی بود ک خوندم.از دستش ندین

کلا به این نتیجه رسیدم ک من یه بیشعورم???

اول ش خوبه ولی بعد خسته کننده..... حس حرکت روی یه مسیر دایره ای.... نتونستم تمام ش کنم....

از دست ندید این کتاب رو بنظرم همه مردم ایران باید بخونن