مخاطب این یادداشت شمایید که از حسن و عاشورا و کربلا هیچ نمیدانید.
شما که از سوگواری و عزاداری هر ساله جماعتی از مردم جهان به حق تعجب میکنید.
شما که از زیارت دستهجمعی یا راهپیمایی هماهنگ چند میلیون نفر در یک تاریخ و در یک مسیر و یک جهت، دچار سوال و ابهام و استفهام و اعجاب و شگفتی میشوید؛ سوال و اعجابی که کاملا بجا و درست است.
آن کسی که رفته و رفتنش جهانی را به سوگ نشانده، که بوده و چه محبوبیت عمیق و گسترده و بینظیری در میان مردم مختلف با فرهنگها و ملیتهای متفاوت داشته که تعزیتی اینچنین را به یادگارگذاشته؟
این سوالی بجا و طبیعی و پرسیدنی است.