کتاب چه تنهاست ماه نشر انتشارات شهرستان ادب

نیافریده‌اند شانه‌های کوه را مگر برای گریه‌های آسمان که دم به دم نبودن نگاه آبی تو را بهانه می‌کند و دشت را نیافریده‌اند مگر برای باد که پشت این حصار به انتشار غربت غریب تو مسافری همیشگی‌ست نیافریده‌اند گریه را مگر برای چهرۀ کبود و ماه را مگر برای روشنایی مزار بی‌نشان تو نیافریده‌اند آه را مگر برای لحظه‌های ساکت بقیع مرا مگر برای شعر و شعر را مگر مدیحه خوان، سیاه‌پوش تو و مرگ را نیافریده‌اند مگر در انتهای جستجوی زرد ما که تا کنار سبز تو نمی‌رسد و زرد می‌شود