کتاب نود منزل عاشقی علیرضا رحیمی بروجردی نشر انتشارات بعثت

میخانه­ها در زمین بهانه­اند خانه، خانه هنرمندی­ست مستی در خانه یار، هنرمندی می­خواهد پیاله میخانه­ها لبریزند- از کلام سحرآمیز مستی باور کن! مستی در خانه یار، هنرمندی می­خواهد! لب بر پیاله کلامِ مستی با میخانه یار هم­آغوش می­شوی و پاهای دیدن را از میخانه کوچک یاس عبور می­دهی آن­جا- حرفی بر زبان نداری؛ همه شوقی و نیازی و گوشی در کلام مرسلین؛ تا به انتهای مستیِ شوقِ دیدار یار پرواز کنی در معراجی نمکین؛ و در کوه سنگی مشکی وضوی ارادت بگیری؛ و جامه از تن بدری، عریان پیچیده­شده در کفن با پیله­ای بر لب آماده حضور می­شوی باور کن مستی در میخانه یار نهایت هنرمندی­ست