شعر سرامی در اغلب موارد، از من شاعر آغاز میشود و سپس در طول شعر، هنرمندانه از من شخصی بیرون میآید و به یک عاطفۀ همگانی بدل میشود. در همین راستا، زبان فردی نیز به زبان جمعی بدل میگردد و از این روست که این شعرها در ذهن هر خوانندهای بهگونهای، جریان مییابد؛ به عبارت دیگر، میدان معنایی شعر چنان وسیع، شگفتآور و دامنگستر میشود که خواننده میتواند جهانی در فشردگی و پیچیدگیِ معنایی دریابد و خود نیز به فرایند خلق ادامه دهد.