کتاب تاریخ آل امجاد

«تاریخ آل امجاد» به معنای «خاندان بزرگواران»، یکی از این کتاب‌های تاریخی مذهبی شیعی در باب زندگی‌نامه‌ی چهارده معصوم است. مؤلف کتاب را در سال ۱۲۹۱ هجری نوشته، و در سال ۱۳۰۵ خود آن را ویرایش و بازبینی کرده است. در نسخه‌های موجود، علمای هم‌عصر و مکان مؤلف، بر آن تقریظ زده و در فضل نویسنده و ارزش این کتاب سخن کرده‌اند که این از نشانه‌های ارزش این کتاب است. سیدعبدالله عطاری شطاری، سید جعفری، سیدجعفربن حکیم سیدعباس دیوبندی، فضل‌الله صاحب نبیره، مولوی محمد عبداللطیف شاه‌جهان‌آبادی، از کسانی هستند که بر این کتاب تقریظ زده و آن را ستوده‌اند. کتاب، نسخه‌ای چاپ سنگی است که نسخه‌هایی انگشت‌شمار از آن در کتاب‌خانه‌های داخلی و خارجی باقی مانده است و تا کنون توجهی به احیا و بازآفرینی آن با شاخص‌های علمی نوین نشده است. بر جلد این کتاب، این توصیفات از مؤلف به چشم می‌خورد: «کتاب مستطاب از تألیفات فاضل جلیل‌ تاریخ‌دان بی‌مثیل، مولانا ابوالفضل محمدعباس شروانی، در ذکر افضل‌ترین عباد، مسمی به تاریخ آل امجاد.» کتاب در پانزده فصل سامان یافته و در هر فصل، به‌گونه‌ای روان، موجز و گویا، به یکی از معصومان بزرگوار پرداخته و در فصل پانزدهم، که مهم‌ترین فصل این کتاب است، فضایل اهل‌بیت و فرزندان آنان را مورد توجه قرار داده است. مؤلف در این فصل کوشیده است با بهره‌گیری از منابع اهل سنت، فضل و کرامت و ارزش این خاندان را بر خوانندگان خویش روشن کند. این فصل که طولانی‌تر از دیگر فصول کتاب است، سرشار از روایاتی است که از منابع اهل سنت بیرون کشیده است. کتاب از نظر اصالت نسخه و جایگاه دینی و ادبی نگارنده، اثری معتبر و ارزشمند است و نویسنده از جایگاه و اعتبار علمی و فنی قابل توجهی برخوردار است. وی در این کتاب، منابع پرشماری درباره‌ی تاریخ اسلام معرفی کرده است. این‌که آن منابع در هند چگونه مورد استفاده قرار می‌گرفته و بررسی نقش واسطه‌ای این کتاب نسبت به آنها، می‌تواند برای محققان تاریخ هند، اسلام و تشیع، بسیار مهم و کاربردی باشد.