کتاب گفت و گو با مرد گنجه ای نشر هیرمند

پنج‌شنبه اولین جنازه‌ام را دیدم. امروز یکشنبه بود و کاری نبود بکنم. هوا گرم بود. هیچ‌وقت همچو هوای گرمی توی ایرلند سراغ نداشته‎ام. حوالی ظهر تصمیم گرفتم قدمی بزنم. جلو در ایستادم، مردد. مطمئن نبودم کدام طرف بروم، چپ یا راست. چارلی آن‎ طرفِ خیابان بود، زیر یک ماشین. لابد پاهام را دیده بود آخر هوار زد «حال و احوال چطوره؟» هیچ‌وقت برای همچو سؤال‌هایی جواب‌‎های آماده ندارم. چند لحظه توی سرم کلنجار رفتم و گفتم «چطوری، چارلی؟» سینه‌خیز بیرون آمد. آفتاب صاف می‎تابید طرفم و چشمم را می‌زد. دستش را سایبان چشم‎هاش کرد و گفت «حالا کجا داری می‌ری؟» باز جوابی نداشتم. یکشنبه بود، کاری نبود بکنم، هوا خیلی گرم بود...