کتاب هگل و پدیدارشناسی روح اثر رابرت استرن نشر گروه انتشاراتی ققنوس

پدیدارشناسی روح هگل بی‌تردید هم از حیث سبک و هم از حیث محتوای فلسفی یکی از بزرگ‌ترین آثار فلسفی تاریخ است. هرچند در دستنوشته‌های فلسفی دوران ینای هگل نخستین اشاره‌ها به روش دیالکتیکی به چشم می‌خورد، هگل در پدیدارشناسی برای نخستین بار از نسخه‌ای کمال‌یافته و پخته از چگونگی به کارگیری روش دیالکتیکی‌اش رونمایی می‌کند. این کتاب داستان سفر روح از بدوی‌ترین و نازل‌ترین منزلگاهش، یعنی یقین حسی، تا والاترین مرتبه آگاهی، یعنی دانش مطلق، را روایت می‌کند. هر مرحله روح پس از سرخوشی کاذب اولیه، به‌ناگاه تعارضات درونی خود را درمی‌یابد و به نوعی نبرد با این تعارضات، که در صدد نفی موقعیت آرام و رضایتمندانه او هستند، برمی‌آید و پس از تقلای بسیار، به دلیل ناتوانی‌اش در فائق آمدن بر این تعارضات، عرصه را واگذار می‌کند و به درون نوعی ناامیدی فرومی‌غلتد. در نتیجه، روح بدون آن‌که تعارضات را به کناری بزند و همچنین بدون آن‌که موضع قبلی‌اش را به‌کلی دور بیندازد، می‌کوشد تا موضعی نوین بر ویرانه‌های موضع قبلی بنا کند و همان حرکت مشهور رفع یا آوفهبونگ هگلی را محقق می‌سازد که کارکردی دوگانه دارد و می‌توان آن را «نفی در عین حفظ» نامید.