کتاب نظریه ی فمینیستی نشر چشمه

رحال‌حاضر برخی می‌گویند که «موج سوم» فمینیسم آغاز شده‌ است. این حقیقت دارد که «موج دوم» ــ فوران نظریه‌ی فمینیستی و کنشگری اواخر دهه‌های ۱۹۶۰، ۱۹۷۰ و اوایل دهه‌ی ۱۹۸۰ ــ ظاهراً به اوج خود رسیده، اما هنوز پس نکشیده ‌است. بسیاری از ایده‌های این نظریه‌پردازان به جریان غالب بدل شده‌اند و اکنون خصیصه‌های مرسوم چشم‌انداز سیاسی‌اند. مفهوم «موج»‌های فمینیسم، اگرچه تمهید سودمندی است (که من همچنان از آن استفاده می‌کنم)، در واقع تا حدی غلط است. «موج اول» فمینیسم قرن نوزدهم، واقعاً اولین موج فمینیسم نبود. مطالعاتم درباره‌ی اوایل عصر جدید، که حاصل آن کتابی با عنوان زنان و طلوع رمان ۱۷۲۶ ـ ۱۴۰۵ بود، برایم روشن کرد که موج فمینیستی متقدم‌تری در قرون پانزدهم، شانزدهم و هفدهم در اروپای غربی داشت. بسیاری از مسائلی که فمینیست‌ها امروزه به آن توجه می‌کنند ــ تجاوز، آزار جنسی، خشونت علیه زنان ــ مدنظر زنان آن دوره نیز بود. به‌علاوه زنان آن دوره، خواستار آموزشِ برابر و رفتار محترمانه‌ درمقام شهروندانی عاقل و باکرامت بودند. این موج فمینیسم، که اوج آن در اواخر قرن هفدهم و اوایل قرن هجدهم بود، ضدانقلابی به دنبال داشت که در بخش اعظم قرن هجدهم پایدار بود، دوره‌ای که خواست‌های فمینیستی به ریشخند گرفته و سرانجام سرکوب شدند. موج بعدی، که اکنون آن را «موج اول» می‌نامیم، در اواخر قرن هجدهم آغاز شد و تا اوایل قرن بیستم ادامه یافت. این موج هم واکنشی شدید و سرکوب در پی داشت، گرچه در نهادینه‌ کردن بسیاری از مطالبات اصلی خود موفق بود.