کتاب برادر سیاه شیطان و داستان های دیگر نشر انتشارات محراب قلم

ناگهان صدایی گفت: «شاهزاده‌خانم چرا گریه می‌کنی؟» شاهزاده‌خانم به اطراف نگاه کرد، اما کسی را ندید. فکر کرد خیال کرده است و سرش را دوباره روی زانویش گذاشت و های‌های گریه کرد. همان صدا دوباره گفت: «شاهزاده‌خانم چرا گریه می‌کنی؟» شاهزاده‌خانم به اطراف نگاه کرد. باز هم کسی را ندید، اما صدا دوباره پرسید: «شاهزاده‌خانم چرا گریه می‌کنی؟» صدا از سوی چشمه می‌آمد. شاهزاده‌خانم به چشمه نگاه کرد. قورباغه‌ای سر بزرگش را از آب بیرون آورده بود و به او نگاه می‌کرد. شاهزاده‌خانم گفت: «تویی قورباغه؟» قورباغه گفت: «بله منم، چرا گریه می‌کنی؟» شاهزاده‌خانم گفت: «گوی طلایی‌ام توی چشمه افتاده و دیگر نمی‌توانم با آن بازی کنم، برای همین گریه می‌کنم.» قورباغه گفت: «ناراحت نباش. من کمکت می‌کنم، اما اگر گوی طلایی‌ات را از آب بیرون بیاورم، برایم چه کار می‌کنی؟» شاهزاده‌خانم گفت: «هر کاری بخواهی می‌کنم.» قورباغه گفت: «حاضری مرا کنار خودت بنشانی؟» شاهزاده‌خانم گفت:‌ «بله!» قورباغه گفت: «حاضری از ظرف غذایت به من غذا بدهی؟» شاهزاده‌خانم گفت: «بله!» قورباغه گفت: «حاضری مرا کنار تخت‌خوابت بخوابانی؟» شاهزاده‌خانم چندشش شد،‌ اما به روی خودش نیاورد و فکر کرد،‌ گویش را که پس بگیرد، به خانه می‌رود و همه‌ی این چیزها را فراموش می‌کند. به همین دلیل به قورباغه قول داد و قبول کرد که او را کنار تخت‌خوابش بخواباند.