کتاب نیکولا کوچولو نشر انتشارات محراب قلم

اِمروز صُبح، وقتی نیکولا از حَمّام بیرون آمد، با دِلخوری از مادَرش پُرسید: «مامان... بِگو بِبینم، من اِمروز واقعاً‌ مَجبورَم با لِباسِ پَنگوئَنی به مَدرسه بِرَوَم؟» مامان جواب داد: «آخه تو با آن لباس خیلی بامَزه می‌شَوی، عَزیزَم!» پدر نیکولا نَظَر داد: «اِمروز قَرار است از بَچّه‌هایِ کلاس عَکسِ یادِگاری بِگیرند. تو باید بهتر از هَمیشه باشی!» نیکولا تویِ ماشینِ پدر اَخم‌آلود بود. پدر گفت: «می‌دانی نیکولا، عکسِ یادگاریِ کلاسی خیلی بامزه است. وقتی بزرگ بِشَوی، با دیدنِ آن عکس، یادِ خانمِ مُعَلّم و هم‌کلاسی‌هایَت می‌اُفتی...» یک‌دفعه، پدر سُرعَتش را کَم کرد. جِلویِ ماشینش، دُرُست وَسَطِ خیابان، موتورسَواری با سُرعَتی لاک‌پُشت‌وار حَرکت می‌کرد.