کتاب اول شخص مفرد یوریک کریم مسیحی نشر انتشارات حرفه هنرمند

توی فرودگاه رفتم ته صفِ چار پنج نفره ایستادم تا چمدانم را تحویلِ قسمتِ بار بدم. چمدانم را همین که گذاشتم زمین خورد به پای خانومی که جلوتر از من بود. همین که خورد خانومه برگشت و معلوم نیست دلش از چی پُر بود که خواست دِقّ‎دِلیش را سرِ من خالی کنه و بنا کرد یک حرف‎های بی‎بطی زدن. من عذرخواهی کردم و جوابش را ندادم. خانومه انگار خیلی عصبانی بود، چون با این که من داشتم جوابش را نمی‎دادم همین‌جور داشت یک‌ریز بَد می‎گفت. خیال نمی‎کنم کسی تو کلِ دنیا پیدا می‎شد که می‎توانست حدس بزنه دو نفری که اولین آشنایی‎شان این‎طوریه کمتر از یک سال بعد با هم ازدواج می‎کنن، آن هم با چه عشق پرشوری! من دیوونه‎ی زنم بودم و اون هم برام می‎مُرد! یک‎کلام هلاک هم بودیم! زندگی گرم و عاشقانه‎ی خودمان را داشتیم می‎کر‎دیم که طوفانِ بدبختی من بنا کرد به وزیدن و زنم را بُرد. زنم غیبش زد. اصلن معلوم نشد کجا رفت، چرا رفت، چطور رفت، با اراده رفت یا به‌زور. هیچ رد و اثری ازش نماند و نمی‎شد از کسی یا چیزی شکایت کرد. به پلیس جریان را گفتم و آن‌ها پی‌اش را گرفتند، اما راه به جایی نبردند. زنم گم شده بود...