کتاب صوتی من منچستر یونایتد را دوست دارم نشر نوین کتاب

«کتاب که در کشورش جوایز بسیاری دریافت کرده به عنوان رمانی آوانگارد تعریف شده است. شاید اگر بگوییم آوانگاردِ به تاخیرافتاده صحیح‌تر باشد. شیوه‌ی یزدانی خرم، «دوس پاسوس» را به‌یادم می‌آورد. در رمان‌های «دوس پاسوس» از جایی که یک شخصیت رها می‌کند، دیگری داستان را ادامه می‌دهد و در نتیجه‌ی گذرها و تغییر مکان شخصیت‌ها تابلویی از جامعه به تصویر کشیده می‌شود.» این جملات را «عمر ایلهان»، نویسنده‌ی ترک درباره‌ی رمان من منچستر یونایتد را دوست دارم نوشته است. کتابی از مهدی یزدانی خرم که نمونه‎‌ی متفاوتی از ادبیات معاصر ایران است.

درباره کتاب من منچستر یونایتد را دوست دارم 

من منچستر یونایتد را دوست دارم دومین کتاب مهدی یزدانی خرم و اولین جلد از سه گانه‌ی اوست که با «سرخ سفید» و «خون خورده» ادامه پیدا کرده است. اولین بار سال 91 انتشارات گیسا کتاب من منچستر یونایتد را دوست دارم را منتشر کرد. اما از سال 92 نشر چشمه امتیاز نشر آثار مهدی یزدانی خرم را خرید و در حال حاضر این انتشارات من منچستر یونایتد را دوست دارم را تجدید چاپ می‌کند.

کتاب من منچستر یونایتد را دوست دارم مجموعه‌ای از چند ماجرای مختلف است. داستان آدم‌های مختلفی که زنجیر وار روایت شده است و در عین حال هر تکه‌اش داستانی جداست. ماجراهای این رمان در دهه‌ی بیست قرن حاضر اتفاق می‌افتد.

عنوان این کتاب غلط انداز به نظر می‌رسد. شاید تصور کنید با یک رمان فوتبالی طرف هستید، اما منچستر یونایتد در این رمان تنها تیم مورد علاقه‌ی دانشجوی تاریخ، شخصیت اول رمان است.

من منچستر یونایتد را دوست دارم سال 91 برنده‌ی بهترین رمان در جایزه‌ی ادبی «هفت اقلیم» شده است. این کتاب همچنین در جشنواره‌ی ادبی بوشهر مقام اول را به دست آورده است.

من منچستر یونایتد را دوست دارم به تازگی به ترکی ترجمه شده و در کشور ترکیه منتشر شده است.

خلاصه داستان من منچستر یونایتد را دوست دارم

من منچستر یونایتد را دوست دارم با روایت یک دانشجوی تاریخ مبتلا به سرطان خون آغاز می‌شود. این دانشجو بر اثر حوادثی وارد برهه‌ی تاریخی خون و خشونت در تاریخ معاصر ایران یعنی آغاز دهه‌ی بیست تا کودتای بیست و هشتم مرداد سی و دو می‌شود و آن جاست که ماجراها و آدم‌های مختلفی روایت می‌شوند.

سبک نگارش رمان من منچستر یونایتد را دوست دارم

  مهدی یزدانی خرم در کتاب من منچستر یونایتد را دوست دارم از تکنیک «کات آپ» استفاده کرده است. یعنی به نظر می‌رسد داستان تکه‌تکه‌های به هم چسبیده است.

مهدی یزدانی خرم تاریخ معاصر ایران را به خوبی می‌شناسد و از عناصر آن در رمان‌هایش به شدت بهره می‌برد. در رمان من منچستر یونایتد را دوست دارم نیز او از فضای جامعه‌ی ایرانی در سال‌های دهه‌ی بیست و وقایع تاریخی واقعی استفاده کرده و آن را با داستان‌هایش آمیخته است.

من منچستر یونایتد را دوست دارم راوی‌های مختلفی دارد، گاهی به صورت اول شخص روایت شده است و گاهی راوی آن دانای کل است. این کتاب خط زمانی مشخصی ندارد و دائم در حال رفت و آمد در زمان است.

خون و خشونت در این رمان به شدت پر رنگ است. توصیفات نویسنده می‌تواند مو به تن آدمی سیخ کند. او قاتل‌ها، شکنجه‌گرها و آدم‌های قسی القلب را با جزئیات به تصویر کشیده تا جایی که گاهی توصیفاتش برای خواننده منزجر کننده است.

نکته‌ی جالب دیگر این رمان این است که هیچ شخصیتی اسم ندارد، زن لهستانی، دانشجوی تاریخ، پدر بزرگ، این ها کلماتی است که به جای نام شخصیت به کار رفته‌اند. در واقع یزدانی خرم در رمانش به جای شخصیت پردازی تیپ سازی کرده است.

نقد کتاب من منچستر یونایتد را دوست دارم

من منچستر یونایتد را دوست دارم رمانی است که توانسته توجه‌های زیادی را به خود جلب کند. نقدها و نظرات زیادی درباره‌ی این کتاب نوشته شده است و صاحب‌نظران زیادی درباره‌ی آن صحبت کرده‌اند. عنصر تاریخ در این رمان بسیار پر رنگ است تا جایی که بعضی منتقدان رمان من منچستر یونایتد را دوست دارم را تلفیق مسالمت آمیز ادبیات و تاریخ نامیده‌اند و البته بعضی هم این کتاب را کشتارگاه تاریخ می‌دانند.

«محمدحسین شهسواری»، منتقد ادبی درباره‌ی این رمان نوشته است: «مهدی یزدانی‌خرم با توانایی خود در استفاده از تکنیک‌هایی روایی، همچون بردن رمان در شیوه‌ی روایت گفتن (Telling) که بهترین روش برای تجمیع اتفاقات زیاد است، به خوبی توانسته به لحاظ ادبی رمان درجه یکی بیافریند. بنابراین من از جهت وجوه زیبایی‌شناسی رمان من منچستر یونایتد را دوست دارم را یکی از موفق‌ترین رمان‌های دهه‌ی گذشته می‌دانم.»

در مقابل کسانی هم هستند که این رمان را نپسندیده‌اند و حتی این اثر را اثری سطحی می‌دانند. در یکی از جلسات نقد برگزارشده برای این رمان، «مریم قنبری» منتقد ادبی درباره‌ی آن گفته است: «مساله قابل توجه در این آثار، نوع نگاهشان به زبان فارسی است. دیالوگ به آن معنای کلاسیک وجود ندارد. دیالوگ‌ها کوتاه و گنگ‌اند و خلاقیتی که وجود دارد در ساختن کلمات و عبارات است. واقعیت که هسته اصلی رمان است، حول کار می چرخد. نویسنده حوصله تک روایت نوشتن را ندارند و در نتیجه کار کاملا تیپیک می‌شود. نویسنده‌های قشری اعتراف می‌کنند که حوصله حرف زدن و تعریف کردن را ندارند.

ما نمی توانیم به این دلیل که مهدی یزدانی خرم یک سری از عناصر را از کارش حذف کرده او را نویسنده خاص و نوشته اش را شاهکار بدانیم. به نظر من نویسندگان این دهه درک و تصوری از آدم های معاصر را ندارند و در نتیجه با سواد کتابخانه‌ای که دارند شروع به نوشتن می‌کنند یا این که مردم گریزی نقطه‌ی قوتشان برای نوشتن است.»

درباره مهدی یزدانی خرم؛ قلمی نو

مهدی یزدانی خرم سال 1358 در تهران به دنیا آمده است. او روزنامه نگار است و در دانشگاه تهران در رشته‌ی زبان و ادبیات فارسی درس خوانده است.

یزدانی خرم از دهه‌ی هفتاد در روزنامه‌ها و مجلات مختلف ایرانی می‌نویسد و بیشتر به خاطر نقدهایش شهرت دارد. او در روزنامه‌هایی مانند«فتح»، «همشهری» و«اعتماد» کار کرده و در هفته نامه‌های «صدا»، «شهروند امروز» ، «ایراندخت» و بسیاری دیگر نوشته است. مهدی یزدانی خرم همچنین به عنوان عضو شورای سردبیری در مجله‌ی «نافه» فعالیت کرده است.

یزدانی خرم عضو شورای سردبیری ماهنامه تجربه است و همچنین به عنوان مشاور در انتشارات چشمه فعالیت می‌کند. او مسئولیت انتخاب داستان‌های فارسی را برای چاپ در نشر چشمه به عهده دارد.

آثار مهدی یزدانی خرم

مهدی یزدانی خرم 4 رمان نوشته است که کتاب الکترونیکی همه‌ی آن‌ها را می‌توانید از فیدیبو دانلود کنید. «به گزارش اداره هواشناسی: فردا این خورشید لعنتی»، «من منچستر یونایتد را دوست دارم»، «سرخ سفید» و «خون خورده» آثار این نویسنده‌اند.

انتشارات صوتی کتاب گویا، کتاب صوتی رمان‌های من منچستر یونایتد را دوست دارم و «سرخ سفید» را تهیه کرده است. خوانش این دو کتاب را میرطاهر مظلومی، بازیگر توانمند کشورمان برعهده داشته است.

خرید و دانلود کتاب صوتی من منچستر یونایتد را دوست دارم اثر مهدی یزدانی خرم با خوانش میرطاهر مظلومی در همین صفحه ممکن است.

در بخشی از کتاب من منچستر یونایتدرا دوست دارم می‌شنویم

طرف‌های وسط زمستان، وقتی پدر بزرگ با یک پالتوِ رنگ و رو رفته‌ی روسی و همان گزلیک برگشته خانه، خیلی چیزها عوض شده بوده. تهران پر بوده از کوچه‌ها برفی، زندان‌های پر از آدم‌های جورواجور، زیر کرسی‌های پر از انواع باد معده و لنگ و پاچه‌های رنگ و وارنگ و از همه مهم‌تر، ارواح تازه‌ای که روی مجسمه‌ها، بالای سر در سفارت خانه‌های پدر مادر دار، دکل‌های رادیو و هرچیز بلندی که به کار ارواح می‌آید، نشسته بوده‌اند. پدربزرگ وقتی وسط‌های زمستان با امضای صدجور اعتراف‌نامه و غلط کردم نامه از زندان آزاد شده، سرش راپایین انداخته و اول از همه جیب‌های پالتو را گشته، پالتویی که معمولا تن اعدامی‌های دوره‌ی زمستان می‌کرده‌اند و طرف را که دار می‌زده‌اند، می‌داده‌اندش به مسئول تدارکات. پالتو پر بوده از انواع لک و پس و حتا ته مانده‌های استفراغ بعضی محکوم‌های کم طاقت تر. اصولا توی تهران، برعکس خیلی از شهرهای متمدن دنیا، اعدام را خیلی سریع، بدون مسخره بازی و گاهی جلوتر از موعد اجرا می‌کرده‌اند. پالتو را مسئول تدارکات داده بود به پدربزرگ و او هم توی یک تشت آب آن قدر چنگش زده که درزش از دو جا باز شده. وقت آزادی پول، ساعت و گزلیک پدربزرگ را پس داده‌اند. حتی افسر نگهبان زده روی شانه‌اش که «تو جرئت تیغ کشیدن نداری. واسه همین اینو پست می‌دم، ببری خونه عصای دست منزل باشه واسه گوشت شقه کردن.» و پدرانه تاکید کرده که برود، سرش توی کار خودش باشد و از اتفاقات داخل زندان جایی چیزی نگوید که دردسر می‌شود برایش.

پدربزرگ از ترکیب «شقه شدن» خیلی بدش می‌آمده، بس که شنیده بود درباره‌اش. پس از بیرون آمدن از زندان، اول چند دقیقه‌ای تکان نخورده و بعد با اتوبوس که از قضا خلوت هم بوده، رفته تا میدان بهارستان