نوشتنِ ادبیاتِ کودکان یک علم است، یک فنّ است، و در نهایتِ امر یک هنر.
نویسندهی ادبیات کودکان وظیفهمند است که با بسیاری از علوم و حرکت تکاملی و پیشرفت آنها آشنا باشد؛ از جمله: روانشناسی و شُعَب و شاخههای متعدد آن، جامعهشناسی، تعلیم و تربیت، مردمشناسی، زیستشناسی، تاریخ و جغرافی، هوششناسی، زبانشناسی، معناشناسی، فیزیک، طب (حداقل در محدودهی طبّ کودکان یا بهداشت)، و مانند اینها....
نویسندهی کودکان، همچنین، وظیفهمند است که از یک سو __ بنا به وضعیت آموزشی ادبیات کودکان__ با فنون و کارهای دستی، مانند نجّاری، بنّایی، پارچه و قالیبافی حداقلِ آشنایی را داشته باشد، و از سوی دیگر با فنون نگارش _ فنّ کوتاه و سادهسازی جملهها، فنّ به کار بُردنِ سادهترین و آشناترین کلمات، فنّ بسیار ظریفِ به معنا رساندنِ واژهها و اصطلاحاتِ جدید و کموبیش مشکل در خودِ متن، فنّ نشانهگذاری و اعرابگذاریهای ضرور، فنّ به کار بردنِ کلماتی با کمترین بخش یا هجا؛ و همه با در نظر داشتنِ حد سنّی کودکان خوانندهی اثر و سواد و شرایط فرهنگی و اجتماعی ایشان_ کاملاً اُخت و آشنا باشد.