کتاب نگرشی جدید بر نماز و روزه مسافران نشر انتشارات شکرانه

«اقامه‌ی صلاة» که در قرآن با واژه‌های گوناگون آمده، بیان‌گر به پا داشتن این فریضه‌ی ممتاز الهی است و نه تنها به جا آوردنش، که از نظر ظاهر و باطن، کمیت و کیفیت، وقت، شرایط، اجزاء، و مقدماتش، بایستی به میزان بیان شریعت بر پا گردد. به پا داشتن نماز در حدود امکان بایستی انجام گردد و هیچ عذر و بیماری، جز آن‌چه گذشت، کیفیتش را به کلّی تغییر نمی‌دهد، مگر در صورتی که واجبی مهم‌تر پیش آید که در آن حال به اندازه‌ی رفع ضرورت و عسر، تنها از چگونگی واجبات نماز ـ نه رکعات آن ـ کاسته می‌شود. و بالأخره این اصل قرآنی و روایتی، با بدیهیات عقلی، علمی و تجربیِ تمامی بشریت هماهنگ است که همیشه واجب مهم‌تر یا بر واجب دیگری تقدّم می‌یابد و یا از کمّ یا کیفش می‌کاهد. و آیا نماز که اهم واجبات است با عملی غیر مهم چون سفر، از این قاعده استثنا می‌شود؟