(نسخه pdf)
میان گنجینهی میراث ایران، در بخش فرهنگی آن، دیوان کبیر مولانا جلال الدین محمد پر مغزترین و ارزنده ترین کان هاست. چنان که می توان آن را به دریایی همانند کرد که در درون صدف های پنهان شده ی ظاهر واژگان، مروارید های ناسفته و غلتان خفته اند. و اگر کسی همانند قواصی به صید آن صدف ها بپردازد و آن ها را به دقت و شکیبایی بشکافد، به استخراج آن مروارید های بی همتا درست مییابد.