آنچه در این اثر مورد توجه جدی قرار گرفته از یک سو نقد شواهد و استدلالهای سروش است و از سوی دیگر این نکته بسیار مهم است که نظریه رویاهای رسولانه هرگز قرائتی جدید از وحی نیست. درواقع این نظریه بدیل نظریه سنتی وحی بهشمار نمیرود، چراکه در این نظریه مفهوم وحی فقط اشتراک لفظی با نظریههای حکما، متکلمان و عرفای اسلامی دارد. مقوله وحی در چارچوب اصل نبوت باید تفسیر شود. بدون پذیرش پیشفرضها و مبانی نبوت، نمیتوان از وحی سخن گفت.