تی. اس. الیوت با نگارش نمایش نامه ی منشی رازدار بار دیگر به «جوهره ی زندگی» می اندیشد: اینکه آیا زندگی و سرنوشت همان ذهنیت آدمی است که به خواست فرد شکل می گیرد یا از جایی خارج از اختیار وی تحمیل می شود؟ این پرسش ها از غامض ترین مباحث فلسفی است که در داستانی ساده و بدون تنش به صورت سهل و ممتنع گنجانده شده است.
در این اثر، رویداد خاصی رقم نمی خورد، هرچه هست بازنگری اشخاص داستان است نسبت به زندگی، و اعترافات هرکدام از آنها درباره وضعیت خواسته های گذشته و آرزوهای آینده شان.
قلم جادویی الیوت، از خلال ترسیم وضعیت آدمهای معاصر و جامعه مدرن، ما را به اعماق تاریخ اساطیری می برد و این بار به نمایش نامه ایون، اثر اوریپید. نویسنده از ما می خواهد تا با نگاهی شایسته به سفالینه ها، در اصل سرشت و ذات طبیعت را به یاد آوریم.