گورمی راکِلز بچهدیوی بود خیلی کوچولو، خیلی آبی و خیلی پشمالو. با دمی دراز و فقط یک دندان نیش به درد بخور. گورمی همراه مادرش موگرا مو سیخکن و پدرش گرومبور لندهور در خانهی شماره ۱ روی تپهی درخت نخود زندگی میکرد. خانهی آنها تنها خانهی روی تپهی درخت نخود بود. راستش را بخواهید آن اطراف تا فرسنگها خانهی دیگری وجود نداشت...
خب، شما دلتان میخواهد با دیوها همسایه باشید؟