کتاب حاضر روایتی تازه از تاریخ کهن است. در گفتمان تاریخ نگاری عصر صفوی با کلان روایتی سروکار داریم که در ان سیاست بر دیگر عناصر غلبه دارد. همچنین در این چارچوب دوگانه انگاری های کلیشه ای همانند تضاد بین ترکان و تاجیکان یکی از علل عمده و پیش برنده تحولات تاریخ صفویه محسوب می شود.
در این مطالعه بر نقش کانونی شاه به عنوان نقطه اتصال نیروهای ناهمگون حامی حکومت تاکید و حکومت صفویه نه به عنوان حکومتی مرسوم بلکه به مثابه یک "پروژه" تعریف شده است.