کتاب استنفورد ۶۰ ... قصدیت جمعی

بسیاری از کسانی که در ایران به نحوی از انحا کار فلسفی می‌کنند و با فضای مجازی اینترنت نیز بیگانه نیستند نام دانشنامه فلسفه استنفورد را شنیده‌اند و چه‌بسا از این مجموعه کم‌نظیر بهره نیز برده باشند. این دانشنامه حاصل طرح نیکویی است که اجرای آن در سال ۱۹۹۵ در دانشگاه استنفورد آغاز شد و همچنان ادامه دارد. به لطف کمک‌هایی که گردانندگان این مجموعه از آن‌ها برخوردار شده‌اند، متن کامل تمامی مقالات این دانشنامه در اینترنت به‌رایگان و به آسان‌ترین شکل در دسترس خوانندگان علاقه‌مند قرار گرفته است. قصدیت جمعی عبارت است از توانایی اذهان برای این‌که مشترکا به اشیا، امور واقع، اوضاع امور، اهداف یا ارزش‌هایی معطوف شوند. قصدیت جمعی به انحای گوناگون از جمله قصد مشترک، توجه مشترک، باور مشترک، پذیرش جمعی و عاطفه جمعی پدیدار می‌شود. برخوردهایقصدیِ جمعی زندگی روزمره ما را فراگرفته‌اند؛ مانند وقتی که دو یا بیش از دو عامل [یا فاعل] از کودکی مراقبت یا او را بزرگ می‌کنند، برای حزبی سیاسی فعالیت می‌کنند، یا به تشویق تیم ورزشی‌ای می‌پردازند. این برخوردها برای فیلسوفان، عالمان اجتماعیِ دارای رویکرد نظری و مردم‌شناسان ربط و مناسبت دارند، زیرا نقش‌های مهمی در ساخت جهان اجتماعی ایفا می‌کنند. جهان در توجه مشترک به این صورت تجربه می‌شود که برای کثرتی از عامل‌ها به نحو ادراکی دسترس‌پذیر است. این امر درکی اساسی از مبنای مشترکی را پی‌ریزی می‌کند که بر اساس آن می‌توان با سایر عامل‌ها در مقام همکاران بالقوه مواجه شد.