کتاب تاریخ ملل نشر گروه انتشاراتی ققنوس

ایده‌ی دهکده‌ی جهانی، ایده‌ای است که سازمان ملل متحد در چند سال اخیر مطرح کرده است. دهکده جهانی به معنای تلاش برای هم‌سو و هم‌رنگ کردن ملت‌هاست. بازگشت به اصل انسانی که ما همه یکی هستیم و برای یکی شدن باید تلاش کنیم. لازمه‌ی یکی شدن با همه‌ی ملت‌ها دانستن تاریخ است، تاریخی که سینه به سینه میان ملتی نقل شده و رازهایی دارد که در هیچ کتاب تاریخی نگاشته نشده است. پیتر فورتادو معتقد است راه کشف این راز مطالعه‌ی تاریخ ادبیات و هنر یک سرزمین است، زیرا ادبیات بازتاب رنج‌های انسانی یک ملت است.

پیتر فورتادو در کتاب تاریخ ملل، بیست و هفت روایت تاریخی از بیست و هفت کشور جهان را گرد هم آورده است. تاریخ ملل کتابی هیجان‌انگیز برای ورود به دهکده جهانی است.

درباره کتاب تاریخ ملل

کتاب تاریخ ملل؛ ملت‌ها چگونه هویت‌شان شکل گرفت با نام اصلی  (Histories of Nations; How Their Identities Were Forged) برای نخستین بار سال 2012 منتشر شد. پیتر فورتادو این کتاب را با هدف شناساندن تاریخ واقعی ملت‌ها نوشت. ترجمه‌ی تحت اللفظی عنوان کتاب «تاریخ ملل؛ چگونگی دزدیده شدن هویت ملت‌ها» است. پیتر فورتادو معتقد است که تاریخ هر ملیتی چیزی نیست که سیاست‌مداران و دولت‌مردان می‌خواهند باشد، بلکه همان چیزی است که میان مردم و سینه به سینه منتقل شده است.

 فورتادو کتاب تاریخ ملل را در بیست و هفت فصل نوشته است و در هر فصل از تاریخ‌دانی با همان ملیت برای نگارش روایت‌های تاریخی آن کشور کمک گرفته است و بعد به طور جامع درباره‌ی هر کشور توضیح داده است.

 بیش‌تر تاریخ‌دانانی که فورتادو از آن‌ها برای تکمیل کتابش کمک گرفته است، در کشورهای مبدا ساکنند و دلیل این انتخاب فورتادو دریافت درستی است که تاریخ‌دان‌های مقیم هر کشور از سرزمین‌شان دارند. فورتادو درباره‌ی انتخاب کشورهای کتاب می‌گوید: «هیچ‌کدام از نویسندگان این مجموعه مایل نبودند به نوعی سخن‌گوی رسمی ملت خود تلقی شوند، بلکه می‌خواستند تنها بیانگر دیدگاه شخصی خود به حساب آیند. کار همه‌ی آن‌ها تاریخ‌پژوهی است، برخی بسیار سرشناس و نزدیک به پایان دوره‌ی کار حرفه‌ای خود و برخی دیگر بسیار جوان‌تر. بیشترشان در کشوری زندگی و کار می‌کنند که درباره‌اش می‌نویسند.»

فورتادو تعریف ویژه‌ای از تاریخ دارد. او معتقد است :«تاریخ صرفا ساخته و پرداخته‌ی فرهنگستان‌ها و دولت‌ها نیست، بلکه حضوری فراگیر دارد. در هوایی که تنفس می‌کنیم، در شهر‌هایی که زندگی می‌کنیم و در چشم‌اندازهایی که سیر می‌کنیم، حضورش را حس می‎کنیم. مردم در خانه، با داستان‌هایی که از اعضای خانواده نقل می‌کنند و از طریق رسانه‌ها، قصه‌های عامیانه و تلویزیون، از تندیس‌های خیابانی و یادمان‌های جنگ، از آثار برجسته‌ی معماری، و از موزه‌ها و نگارخانه‌ها با تاریخ خودشان آشنا می‌شوند.»

سبک نوشتاری کتاب تاریخ ملل

پیتر فورتادو در کتاب تاریخ ملل روایت تاریخی گستره‌ی متنوعی از کشورها از جمله مصر، هندوستان، یونان، چین، ایرلند، اسپانیا، فرانسه، روسیه، جمهوری چک، لهستان، مجارستان، ترکیه، برزیل، مکزیک، هلند، سوئد، برتانیای کبیر، ایالات متحده، استرالیا، غنا، فنلاند، آرژانتین، کانادا، ایتالیا، ژاپن، آلمان و ایران را نوشته است.

استفاده از عنوان‌های فرعی برای هر کشور یکی از ویژگی‌های خلاقانه فورتادو برای نگارش این کتاب است که هویت کشورها را نمایان می‌کند برای مثال فورتادو برای اشاره به تاریخ کشور ترکیه می‌نویسد: «سرزمینی با امپراطوری از دست رفته» یا درباره‌ی یونان می‌نویسد: «سرزمینی گرفتار بین شکوه و شکوت باستانی و جهان مدرن». انتخاب خلاقانه‌ی این عنوان‌ها علاوه بر این‌که خوانش کتاب را لذت‌بخش‌تر می‌کند، تصویری تار از خلاصه‌ی تاریخ آن کشور می‌دهد، تصویری که هنگام خواندن فصل مربوط، واضح و واضح‌تر می‌شود.

ویژگی جذاب و اثرگذار دیگری که کتاب تاریخ ملل وجود دارد، استفاده از عکس‌های زیبا و با کیفیت با موضوع مهم‌ترین نمادهای ملی هر کشور است. عکس‌هایی که با کیفیت بالا در این کتاب منتشر شده‌اند و خواننده با دیدن آن‌ها می‌تواند تصویر دقیق‌تری از حال و هوای آن کشور را در ذهن جسم کند.

در بخش ایران پیتر فورتادو عکسی از نی‌نامه، اولین شعر دفتر اول مولانا را آورده است، بخشی که می‌گوید:  

آتشست این بانگ نای و نیست باد          هرکه این آتش ندارد نیست باد

آتش عشقست کاندر نی افتاد      جوشش عشقست کاندر می‌فتاد

نی حریف هرکه از یاری برید       پرده‌هااش پرده‌های ما درید

همچو نی زهری و تریاقی کی دید           همچو نی دمساز و مشتاقی کی دید

 تصویر ایران در کتاب تاریخ ملل؛تاریخی طولانی و جامعه‌ای کوتاه مدت

 مقاله‌ای که پيتر فورتادو درباره‌ی «ایران» انتخاب کرده است، به قلم «همایون کاتوزیان»نوشته شده است. همایون کاتوزیان؛ تاریخدان، پژوهش‌گر، ایران‌شناس،شرق‌شناس، نظریه‌پرداز علوم سیاسی و عضو هیات علمی موسسه‌ی شرق‌شناسی دانشگاه آکسفورد است. کاتوزیان که ده‌ها مقاله درباره تاریخ اجتماعی- سیاسی و ادبی و هنری ایران نوشته و در نشریات معتبر بین‌المللی منتشر کرده است، سال‌هاست سردبیری فصلنامه‌ی «ایرانشناسی» را در انگلستان برعهده دارد.

 کاتوزیان مقاله‌اش درباره ایران را در کتاب تاریخ ملل با این جملات آغاز می‌کند: «تاریخ ایران طولانی و پیچیده است. این سرزمین طی سده‌ها صحنه‌ی جنگ و درگیری‌های شدید بر سر قدرت بوده، فرهنگ‌ها و عقاید ناهمگونی را جذب کرده و در عوض برخی از ستوده‌ترین ادبیات، هنر و معماری جهان را در دامن خود پرورده است. از زمان یونانیان باستان، اروپاییان ایران را نام پارس می‌شناختند؛ در سال 1935 دولت ایران خواستار آن شد مه بقیه‌ی جهان آن را رسما «ایران» بنامند، که عمدتا به منظور برجسته کردن ریشه‌های آریایی‌اش بود.»

«کاتوزیان» مقاله را با معرفی کشور ایران و زبان رسمی کشور آغاز می‌کند و ترایخ ایران را در عرصه‌های مختلف ادبی، دینی و اسطوره‌ای بررسی می‌کند. این مقاله در ادامه دین‌های تمدن ایرانی را بررسی می‌کند و با آغاز از زرتشت به دین اسلام می‌رسد.

درباره پیتر فورتادو؛ تاریخ‌نگار و نویسنده تاریخ ملل

پیتر فورتادو (Peter Furtado) نویسنده، تاریخ‌نگار و ویراستار آمریکایی است. او سال‌ها ویراستار نشریه معتبر «هیستوری تودی» (History Today) بوده است و در نوشتن تاریخ و کتاب‌های تاریخی تبحر خاصی دارد. پیتر فورتادو با علاقه‌ی بسیارش به تاریخ و سیاست، بیشتر زمانش را در توئیتر و سایر شبکه‌های مجازی می‌گذراند.  

حوزه‌ی تخصصی پیتر فورتادو تاریخ است و تاکنون سه کتاب مهم تاریخی نوشته است: «شهرهای بزرگ از نگاه گردشگران»، «تاریخ روزشمار» و تاریخ ملل. کتاب تاریخ ملل فورتادو تا کنون به ده زبان دنیا از جمله فارسی ترجمه شده است. نسخه‌ی فارسی این کتاب را گروه انتشاراتی ققنوس منتشر کرده است و شما می‌توانید برای تهیه‌ی نسخه‌ی الکترونیکی و پی دی اف کتاب تاریخ ملل از همین صفحه‌ی فیدیبو اقدام کنید.  

مهدی حقیقت‌خواه؛ مترجم کتاب‌های تاریخی

لازمه‌ی ترجمه‌ی کتاب‌های تاریخی علاقه‌ی بی حد و مرز به تاریخ است. مهدی حقیقت‌خواه یکی از مترجمانی است که با ترجمه‌ی بیش ‌از بیست کتاب تاریخی، علاقه‌ی بسیار خود را به این حوزه ثابت کرده است.

مهدی حقیقت‌خواه مترجم توانا و پرکار ایرانی در حوزه‌ی تاریخ، متولد سال 1327 است. او تاکنون با برگرداندن بیش‌از بیست کتاب تخصصی تاریخ به فارسی کارنامه‌ی ادبی پرباری را برای خود درست کرده است. او مترجم تخصصی مجموعه‌ی کتاب‌های «تاریخ جهان» است. این مجموعه‌ی بیست و پنج جلدی می‌کوشد تا اندیشه‌های تاثیرگذار در زمینه‌های گوناگون اجتماعی، سیاسی و فرهنگی در گستره‌ی متنوعی از نقاط مختلف جهان از تمدن‌های قدیمی مانند مصر تا زمان معاصر را در اختیار علاقمندان قرار دهد. علاوه بر این مجموعه حقیقت‌خواه ترجمه‌ی کتاب‌های دیگری مانند «بحران بزرگ» از جکلین فارل، «کره شمالی» از دِبرا ای. میلر، «دوران قاجار» از مونیکا رینگر، «ایران در دوران قاجار و برآمدن رضاخان» از نیکی آر. کدی و کتاب تاریخ ملل اثر پیتر فورتادو را نیز عهده‌دار بوده است. شما می‌توانید نسخه‌ی الکترونیکی و پی دی اف همه‌ی این کتاب‌ها را از سایت فیدیبو خرید و به صورت قانونی دانلود کنید.

خرید و دانلود pdf کتاب تاریخ ملل نوشته‌ی پیتر فورتادو ترجمه‌ مهدی حقیقت‌خواه از همین صفحه فیدیبو امکان‌پذیر است.

در بخشی از کتاب تاری ملل می‌خوانیم

ایتالیا؛آیین کاتولیک، قدرت، دموکراسی و پژمردنِ گذشته : ایتالیا کشوری کاتولیک است: کشور کاتولیک تمام عیار، محل اقامت دائمی پاپ. با این حال، هنگام گفت‌و گو درباره‌ی آیین کاتولیک ایتالیایی، مهم است که بیشتر از نظر مردم شناسی به آن بیاندیشیم تا از لحاظ مذهبی. با ژرف‌کاوی در گذشته‌ی کاتولیک این کشور، می‌توانیم درباره‌ی ریشه‌های مشکلاتی که ایتالیا امروزه با آن‌ها روبه روست توضیح دهیم.

طی قرن شانزدهم، اروپا بر سر برداشت‌های سیاسی از مذهب به شدت دچار چنددستگی شده بود. در دنیای پروتستان، نظر بر این بود که قدرت مستقیما از خداوند سرچشمه می‌گیرد. گرچه این مذهب باعث پدیدار شدن آرمان‌های مطلق‌گرایانه در کنار نظریه‌های قانون‌مدار بود، قدرت سیاسی مقدس انگاشته می‌شد و حتی پس از آن‌که ریشه‌های یزدان شناختی آن به فراموشی سپرده شد، نوعی حس احترام برای نهاد‌های آن باقی ماند.

ایتالیایی‌ها حس هویت ملی ضعیقی دارند. گرایش تعصب آمیز به محله‌های کشیش‌نشین یا برعکس، جهان‌وطنی کاتولیک علت فقدان غرور ملی است. از آن گذشته، حس قوی تمسخرِ خود باعث تمایل به روایت‌هایی شده که تمرکزشان بیش‌تر بر ضعف‌های ماست تا قابلیت‌هایمان، یا بر شرایط محلی است. در ایتالیا، بیش از هر جای دیگری، حس قوی بی اعتنایی به گذشته شکل گرفته است: به گذشته چنین نگریسته می‌شود که بیشتر اشتباهات را در بر داشته است تا کامیابی‌ها را.

بنابراین، در ایتالیا بازنگری تاریخ عمدتا به معنای کم‌ارزش شمردن گذشته است تا توجیه با تجدید عهد با تاریخ. مشروعیت‌بخشی تاریخیِ دوباره به فاشیسم آن‌قدر مورد نظر نیست که کوچک انگاشتن جنبش ضد فاشیسم، به این بهانه که صرفا کار کمونیست‌هایی بوده که در جریان مقاومت و پس از جنگ مرتکب سنگدلی و ستمگری شدند. این خشونت از متن و شرایط آن جداست و به گونه‌ای برداشت می‌شود که به نکوهش گذشته‌ی اخیر ما در کل و بی اعتنایی به خاطره‌ی رخداد‌های گذشته می‌انجامد.