کتاب تعلیم و تربیت در تمدّن اسلامی نشر انتشارات موسسه فرهنگی هنری کتاب مرجع

با ظهور اسلام و گسترش قلمرو آن و آمیزش با دیگر جوامع و فرهنگ‌ها و سپس تکوین و تکامل تمدن اسلامی از قرن سوم تا پنجم و شکل‌گیریِ سنّت عملی تعلیم و تربیت اسلامی و مکاتب علمی و فکری و آنگاه پیدایی طبقات مفسران، محدّثان، فقیهان، فیلسوفان و عارفان و در پی آن بروز نزاع‌های فکری و عقیدتی و سیاسی در جامعه اسلامی، رویکردهای مختلف در بابِ بنیاد و غایت و مسائلِ گوناگونِ تعلیم و تربیت اسلامی پدید آمد و از هم متمایز گردید. در واقع، ظهور رویکردهای مختلف در تعلیم و تربیت اسلامی را می‌توان پیامد بروز نزاع‌های فکری و فرهنگی و سیاسی در درون تمدن اسلامی تلقی کرد؛ نزاع‌هایی که حولِ چگونگی تعامل یا تضادِ عقل و وحی صورت گرفت و پیدایش مکاتب فکری اسلامی نتیجه آن بود. رویکردهای تعلیم و تربیت اسلامی را می‌توان به چهار دسته تقسیم کرد: رویکرد مبتنی بر کتاب و سنّت، رویکرد صوفیانه، رویکرد فلسفی و رویکرد اجتماعی. ذیلِ این رویکردها از نحوه انتقال آنها به جامعه سخن گفته خواهد شد. آنچه این رویکردها را از یکدیگر متمایز می‌سازد، جهت‌گیری کلی صاحبان آنهاست از حیث گرایش‌های شخصی، علمی، فرقه‌ای، تلقیشان از «علم» و نیز تجربه‌های شخصی. در عین حال، رشد و بالندگی صاحبان این رویکردها در فضای اسلامی و داشتن تجربه‌های مشترک در زمینه تعلیم و تربیت، موجب شد تا میان آنها مشابهت‌هایی به وجود آید.