کتاب سیب های کابل شیرین است بهرام رحیمی نشر افکار

خسته‌ام. آنقدر خسته‌ام امروز می‌خواستم که پشت پنجره... را با چشمان غم‌آلودش ببینم ولی نشد. به نظر من درون آدم‌ها پنجره‌ایست که دیگران نمی‌توانند ببینند وقتی در کوچه‌ها قدم می‌زنم خانه‌ها را می‌بینم و پنجره‌هایشان را. همیشه فکر می‌کنم که پشت این پنجره‌ها چیست؟ یک خانواده، اتاق، آشپزخانه، اما نه. گویی ما دنبال چیز دیگری در پشت این پنجره هستیم. خیلی سعی می‌کنیم که آن را پیدا کنیم. با خودم می‌گویی پشت این پنجره‌ها مهربانی هست؟ عشق و یا دعوا، جدایی قهر و یا چیزهای دیگریست. اما اینها به اندازه کافی جواب ذهنم را نمی‌دهند. چرا؟ نمی‌دانم