کلام تو ای «باب مدینۀعلم» و ای استاد کرسی «سلونی» چه غلغلهای در عالم بهپا کرد! «عیسی» کلمهالله بود، و تو عیسایی، نسیم حقایق از دریای بیانتهای سخنت بر جانها میوزد، و درهای ناسفتۀ اخلاق سیاست... در اعماق مفاهیم بلند پیامت مستور است.
سخنان تو ای آفرینشگر جهان ادب، بیتالقصیده دیوان بلات است، و عارفان و سالکان وادی معرفت از روحِ خطبههای پرجاذبهات به قلۀ رفیع حضور و شهود رسیدهاند.
و اینک فرمان مبارک امام (ع) به مالکاشتر پیش روی شماست که با جهانی از علم و اخلاق و سیاست جامعترین دستورالعمل است، و اعصار و قرون نتوانسته غبار کهنگی و کهولت بر چهرۀ آن زیبا بپاشد.
در هر صورت این ما هستیم که میباید هز صبح و شام این دفتر را بگشاییم و در حوزۀ تفکر با مفاهیم والای آن مأنوس باشیم و در پناه تأمل از آن درس و الهام بگیریم.