کاش خوابی باشد
خبر وحشتناک
این همه نامردی
این همه ددمنشی، بی شرمی
کاش خوابی باشد
که بر حال پس اش بیداری است
ور حقیقت بُود این
در غم و ماتم آن لاله سرخ
دختر نازک و تُرد
چه تسلی بدهم مادر را
و چه گویم به پدر، با چه زبانی،چه کلام؟
کاش باشید صبور، بی قراری مکنید
در زمانی که به چشمم جاری است
اشک نه، خون جگر
در غم دوست، عزیز
کاش برداشته می شد از خاک
ریشه ظلم و ستم بی رحمی
کاش تا هیچ گُلی
بی سبب چیده نمی شد از باغ!