کتاب یک شب دیگر نشر انتشارات روشنگران و مطالعات زنان

نگاهش را می‌دزدد. ندیده‌اش، نه، تا برسد به او یک گذر باقی‌ست و تازه، این جور که او قدم برمی‌دارد، لِف لِف لِف... تا به اینجا برسد حکما چند نفر دیگر آمده‌اند و آن وقت کنار او نمی‌نشیند ـ دستِ کم دو تا صندلی اول پُر شده‌اند. بزند و دو تا صندلی پشت سری هم ـ ردیف دوم ـ پُر شوند. خوب، این جور جایشان سَوای هم است. حالا آمد از کنارش هم گذشت، دست روی شانه‌اش هم گذاشت، سرش را برمی‌گرداند، نگاه می‌کند به پیاده‌رو. همین جور سرش را یک وَر نگه می‌دارد تا اتوبوس راه بیفتد و برود. آنجا هم وقت پیاده شدن معلوم است. اول از همه کی‌ها پیاده می‌شوند؟ ردیف اول. بلیتش را می‌گذارد کف دست راننده و جَلد می‌پرد پایین و می‌رود آن سوی خیابان. قاتی بقیه می‌شود. خودش را گم و گور می‌کند و دیگر تمام است. هان، دارد نزدیک می‌شود!