کتاب طرحی برای انقلاب در نیویورک نشر افکار

و ناگهان حرکت از سر گرفته می‌شود، بی‌آنکه خبر کند، و باز هم همان صحنه است که یک بار دیگر اجرا می‌شود... ولی چه صحنه‌ای؟ من دارم در را پشتِ سرم می‌بندم. درِ چوبی کلفت سنگینی که دریچه‌ی تنگ مستطیل شکلی بالای آن کار گذاشته شده است، و نرده‌ی چدنی محکمی با طرحی درهم برهم حفاظ شیشه‌ی آن است. (طرحی که تقلید زمختی است از آهن کار شده) که تقریباً به طور کامل آن را می‌پوشاند. میله‌های مارپیچی و درهم فرورفته‌ی نرده، که چندین لایه رنگ سیاهی که به آن‌ها زده شده، کلفت‌ترشان کرده است، چنان به هم نزدیک‌اند، و نوری که از آن سوی در می‌تابد، چنان اندک، که نمی‌توان هیچ چیز از آنچه پشت آن هست یا نیست تشخیص داد.