در این اثر اورول با وجود ثبت خاطراتی شخصی به انتقاد از فقر و نداری آدم هایی از اقشار پایین دست جامعه می پردازد و چهره بی رحم و ستمگراناه آن را می نمایاند. او همچنین طرز تلقی و باورهای مردم را نسبت به آواره های لندن نقد می کند و آنها را نادرست و در نتیجه تبلیغات و وجود قوانین موجود می داند که باعث چنین نتیجه گیری ای در ذهن مردم جامعه شده است. در پاریس پس از آنکه مدتی رنج گرسنگی را متحمل می شود به کار ظرفشویی می ردازد کاری بسیار طاقت فرسا و سخت که چنانکه خود می نویسد حتی لحظه ای استراحت ندارد...
او همچنین از وضعیت نظافت و کثیفی رستوران ها و هتل های پاریس و نیز وضعیت و امکانات موجود در مسافرخانه های معمولی لندنو خوابگاه های عمومی و نوانخانه های انگلیسی شکایت می کند و مقررات و قوانینی را که بر آنها حاکم است به باد انتقاد می گیرد.