کتاب این قلب معمولی نمی زند نشر مروارید

ابرها پشت گنجشکی پناه می­گیرند وقتی که من مثل سیبی کال از درخت پرتاب می­شوم کال توی دست‌های پدر گم کلاهی که افتاد مادر اندام بریده­ی ماه­ سهم دلشوره­ی آسمان و این­همه قار قار که روی دست­هایم آشیانه کرده­اند نه، بیهوده سیگار را روشن نکن این کبریت هم دیگر آسمان تاریک را نمی­گیراند چقدر تنهاست مترسکی که این‌همه پرنده را به سوی باد فوت ‌می‌کند