کتاب ردپای علم فیزیک در زندگی و فناوری‌های نو اثر محمدباقر عباسی نشر فرزانگان دانشگاه

فیزیک یکی از شاخه های مهم (شاید مهم ترین) علوم طبیعی بوده و بررسی تمام پدیده های طبیعی را به نحوی زیر پوشش خود قرار می دهد. علم فیزیک در مطالعه عناصر تشکیل دهنده ماده یا جسم مادی و عمل متقابل این عناصر غیر قابل انکار و بررسی چنین برهم کنش ها، خواص جسم مادی را در پیش روی ما قرار داده و دسترسی به مجهولات پدیده های طبیعی را آسان می کند. فیزیک علاوه بر بررسی ساختار جسم مادی و عوامل تشکیل دهنده آن، ارتباط نزدیک با سایر علوم طبیعی در رشته و به عنوان یک پدیده بنیادی در تمامی پژوهش های علمی کاربرد وسیعی را به خود اختصاص می دهد. بررسی اوضاع و احوال علومی نظیر انرژی، نور، مکانیک (جامدات و سیالات) شیمی، نجوم، زمین شناسی بدون استفاده از فیزیک امکان ندارد. تا پایان قرن نوزدهم و شروع قرن بیستم، حیطه عملیات علم فیزیک را در علومی نظیر، مکانیک، ترمودینامیک، الکتریسیته، مغناطیس، صدا و نور خلاصه می دانستند. مثلا مکانیک را علم الحرکات و نور را برای دستیابی به علم اپتیک و صدا و شنوائی را برای دسترسی به علم اکوستییک و الکترومغناطیس را به عنوان رابط با تمامی شاخه های ذکر شده بکار می گرفتند. علم مکانیک به عنوان  شاخص ترین رشته های علم فیزیک بکار گرفته شد و به سرعت توسعه یافت و بهه دو بخش استاتیک ودینامیک تقسیم گردید. قوانین بیشماری در ارتباط با استاتیک و دینامیک مطرح شد که اغلب آنها امروز نیز در فعالیتهای علمی ـ صنعتی ـ ورزشی مورد استفاده قرار می گیرند. در شروع قرن بیستم دیدگاه ها نسبت به علم فیزیک دستخوش دگرگونی گردید و شاخه جدیدی بنام فیزیک نوین خصوصا بررسی انرژی هسته ای بدان اضافه شد. این تغییرات بیشتر تحت تاثیر اندیشه های نوین، ستاره تابناک و جاویدان عالم فیزیک یعنی آلبرت انیشتین قرار داشت. انیشتین دیده فیزیک دانان، عالمان و دانشمندان را نسبت به فضا، زمان و سرعت و حرکت به کلی دگرگون ساخت و مسائل پیچیده نیروی جاذبه و معماهای کهکشان ها را حل نمود.