کتاب مرا به نام من بخوان فاطمه اشکو نشر شقایق

آهي از اعماق وجود کشيدم و با اندوه آنجا را ترک کردم. هيجان زده در را بسته و به آن تکيه دادم. سرم را به سمت آسمان گرفتم. آسمان آبي در دل زمستان کمي دلگير شده بود. اين که مرا بي پسوند و پيشوند صدا زده بود اتفاق کمي نبود. بايد چه فکري کنم؟ باز هم بي منظور بپندارم و رهايش کنم؟ باز هم بگويم او از حرف هايش قصد و منظوري ندارد؟

آخر مگر مي شود...