کتاب صوتی شهر و دیوارهای نامشخصش هاروکی موراکامی انتشارات موج کتاب

بابک قائدنیا

۱۴۰۴-۰۸-۰۵

5

✍️ بسیار جذاب و خواندنی بود. داستانی با دو خط داستانی متفاوت که در طول روایت و در پایان، به خوبی در هم تنیده می‌شوند. روند داستان در این دو خط داستانی، خطی نبوده و زمان‌ها و مکان‌ها، جابه‌جا می‌شوند. در طول خواندن داستان، با توجه به دریافتم از هر بخش از کتاب، یادداشت‌هایی برداشتم؛ ولی در پایان دریافت کلی خود را نوشتم. 👈 نمادها بسیار خوب به کار گرفته شده‌اند: 📌 دیوارها، نمادی از مرز میان خودآگاه و ناخودآگاه، میان جهان بیرونی و درونی هستند. 📌چشم در کف دست، شاید نماد آگاهی پنهان و درونی باشد به معنی بینشی که از درون می‌جوشد، نه از چشم ظاهری و تاکیدی بر اینکه باید دنیا را به چشم درون دید. 📌 از دست دادن سایه، سایه با توجه به نظر یونگ، می‌تواند نماد جنبه تاریک یا سرکوب‌شده‌ ما باشد و از دست دادن آن یعنی جدا شدن از هویت خودمان و شاید تاکیدی بر لزوم توجه به ناخودآگاه باشد. 📌تاکید زیاد نویسنده بر کتاب و کتابخانه، به گمان من، نماد نقش دانش، حافظه و بازتاب ذهن انسان در زندگی است. نویسنده اصرار دارد که کتابخانه، مکانی برای بازسازی گذشته و یافتن معنای زندگی است. 👈 به نظر من موراکامی تلاش کرده که از نمادها، برای توصیف یک سفر درونی و یافتن "خود" که ترکیبی از خودآگاه و ناخودآگاه است، استفاده کرده‌ است. 👍 فضاسازی عالی، استفاده دقیق از نمادها و ارائه نگاهی جذاب از معنای زندگی از نقاط قوت رمان است. 👎 برخی از بخش‌های داستان به جزئیاتی می‌پردازد که من ارتباط چندانی بین آنها با اصل داستان نیافتم.

taraneh nb

۱۴۰۴-۰۷-۱۳

4

سلام به دوستان عزیز در مورد این کتاب اول باید بگم که کتاب زیبا و جذابی هستو باید بدونید کتابهای اقای موراکی سبک خاص خودش رو دارند که یه جورایی بر پایه رئالیسم جادویی و درهم تنیدن واقعیت و خیاله جوری که مرزهاشون رو گم میکنید ،داستانبر پایه ی عشق دو نوجوان شکل میگیره و تا میانسالی میره و به گونه ای خاص نویسنده تلاش کرده بیشتر تاکیدش روی خصوصیات بارز شخصیت ها باشه تا اسامی اونها و این نه تنها گیج کننده نیست خیلی هم هوشمندانه است که برام جالب بود و سپاس از راوی محترم که بسیار درست و مسلط کتاب رو روایت کردندو امیدوارم اگر این کتاب رو میخونید یا میشنوید شما هم ازش لذت ببرید .

خیلی جذاب بود خیلی اصلا دوست نداشتم تموم شه ، یه جوری با روح وروان آدم بازی میکنه که انگار قند تو دلت آب میشه ، من خیلی ارتباط برقرار کردم باهاش

خب مثل اکثر کارای موراکامی ، جذاب، تلخ و مرموز