کتاب کلیت و بینهایت نشر انتشارات نظری

توجه نظامندی از زمان آغاز حرکت پدیدارشناسانه مدرن معطوف به الگوهای متنوعی از تجربه انسانی، بدلیل حیات زیسته ‌شان در بستری انضمامی، شده است. این موضوع باعث شکل ‌گیری برخی اقدامات در راستای یافتن یک موضع فلسفی عام، که بتواند عدالت را درباره این تجربیات بدون تقلیل و انحراف اجرا کند، شده است. در فرانسه بهترین مورد از این اقدامات را می ‌توان در آثار ژان پل سارتر همچون هستی و نیستی و یا مارلو پونتی مثل پدیدارشناسی ادراک و انشعاب مشخص بعدی ‌اش مشاهده نمود. سارتر اشتیاق زیادی به زندگی، به همان شکل زیسته ‌اش دارد و کتاب او نیز مملو از توصیفاتی نافذ است. اما هستی ‌شناسی دوگانه او درباره «فی ‌نفسه» در مقابل «لنفسه» ظاهراً برای منتقدین بسیار ساده ‌انگارانه و ناکافی می ‌نماید، موضوعی که البته به جد در آخرین اثر مارکسیستی ‌اش، نقد عقل جدلی، موردتوجه قرار گرفته است. مهمترین اقدام مارلو پونتی اعطای یک سهم (مشارکت) ماندگار برای پدیدارشناسی دنیای پیشاعینی ادراک است. اما جدای از یک سری ایما و اشاره کوتاه، او قبل از مرگ ناخوشایندش در سال 1961 میلادی، قادر به معرفی دقیق دیدگاه فلسفی ‌ غایی ‌اش نبود.