کتاب گفتمان نجات‌بخشی در ایران عصر صفوی نشر انتشارات علمی و فرهنگی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاریخ اجتماعی عصر صفویه، با توجّه به مهدویت و منجی‌گرایی است. رویکرد نگارنده در این اثر، بررسی رهیافت‌های اجتماعی نجات‌بخش بوده است. بر این اساس، پس از طرح مسئله و شرح مختصر پیشینه پژوهش، به تبیین دورنمایی از اندیشه نجات‌بخشی پرداخته و سپس، روزنه‌های اجتماعی گشوده شده به این اندیشه را در روزگار صفویه بررسی کرده است. در ادامه، ریشه‌های کرامت باوری و تقدّس‌نمایی خاندان صفویه را تحلیل کرده و اندیشه قهرمان‌مداری را از منظر مطالعه موردی ادبیات این روزگار مورد مطالعه قرارداده است. نقد و بررسی اندیشه نجات‌بخشی، به ویژه در قالب جنبش‌ها و تفکّرات مبتنی بر هزاره‌باوری، موضوع مورد پژوهش در فصل پایانی این کتاب است.