به عنوان بزرگ ترین نمایشنامه نویس تاریخ می شناسند، اما آیا او فقط ناظم چیره دست احساسات و درام های انسانی بود؟ یا در آثارش، فراتر از عشق، قدرت و تراژدی، ردپای دانش، کیهان شناسی و پیشرفت های علمی زمان خود نیز به چشم می خورد؟

جلوه های دانش در آثار شکسپیر نگاهی تازه به نوشته های این نابغۀ ادبی دارد و نشان می دهد که او چگونه دستاوردهای علمی دوران رنسانس را، از نظریه های انقلابی کوپرنیک و گالیله گرفته تا درک جدید از پزشکی، آناتومی و حتی مفهوم زمان، در دیالوگ های جاودانۀ خود گنجانده است. در دورانی که کیهان شناسی دستخوش تغییرات اساسی بود و دانشمندان در تلاش بودند تا جایگاه انسان را در جهان بازتعریف کنند، شکسپیر نیز در آثارش پرسش هایی مطرح می کرد که بسیاری از آن ها با مفاهیم علمی و فلسفی هم راستا بودند.

این کتاب به بررسی تأثیر پیشرفت های علمی و اکتشافات زمانه بر نمایشنامه های شکسپیر می پردازد و نشان می دهد که چگونه او، چه به صورت آگاهانه و چه ناخودآگاه، این مفاهیم را در نوشته هایش به کار گرفته است. شکسپیر، از پرسش دربارۀ سرنوشت و اختیار گرفته تا بازتاب قوانین طبیعت در تراژدی هایش، درک عمیقی از علم و جهان بینی جدید زمان خود داشت که در آثارش انعکاس یافته است.

اگر به ارتباط میان علم و ادبیات، تأثیر تحولات فکری رنسانس بر نمایشنامه نویسی و دیدگاه های علمی پنهان در آثار شکسپیر علاقه مندید، این کتاب سفری جذاب و الهام بخش به ژرفای اندیشه های یکی از تأثیرگذارترین نویسندگان تاریخ خواهد بود.