کتاب مادران ما نشر انتشارات روشنگران و مطالعات زنان

جنگی که آنتوان وتر در این کتاب و رمان دیگر خود به تصویر می‌کشد جنگی است که به قولی توسط بی‌شرف‌ترین انسان‌ها آغاز و مدیریت می‌شود. جنگ‌ها باعث کشته و مجروح شدن با شرف‌ترین و بی‌گناه‌ترین انسان‌ها می‌شوند. جنگ در هیچ نقطه‌ای از جهان برای ویرانی، هیچ حد و مرزی نمی‌شناسد، فاقد هرگونه وجدان بشری و انسانیت است، به هیچ‌کس رحم نمی‌کند، کاری به دین، ملیت، جنسیت، سن و سال ندارد ولی بخش بزرگی از کشته‌شدگان را کودکان و مادران بلادفاعی تشکیل می‌دهند که کوچک‌ترین دخالتی در آن نداشته‌اند، کودکانی که نه معنای جنگ را می‌دانند و نه حتی می‌توانند آن‌را بنویسند و در پایان جنگ نیز از اولین فراموش‌شدگان هستند.

از «آنتوان وتر» می‌پرسند چرا عنوان کتاب را «مادران ما» گذاشته‌ای و نه مادر «من» که تنها سرگذشت «ژان» کوچک است. می‌گوید رنج و فلاکت در دوران جنگ‌های خانمان‌سوز شامل تمام کودکان و مادران می‌شود و من می‌خواستم با سهیم کردن آنها، درد و رنج همه را بیان کنم و بار آن‌را روی دوش تمام کودکان و مادران بگذارم تا از شدت آن برای ژان و مادرش بکاهم. درد و رنجی که به دین و مذهب قربانیانش کاری ندارد و همه را از دم تیغ چه از نظر فیزیکی چه از نظر روانی می‌گذراند. جنگ یعنی خداحافظی از سلامتِ روان برای جان به‌در بردگان و بازماندگان و به قول ژان پل‌سارتر هیچ پیروزی‌ای در جنگ حتی به قیمت جان یک انسان نمی‌ارزد. جنگ درواقع فاقد هرگونه وجدان بشری و انسانیت است.

منتقدین می‌گویند:

«مادران ما» رمانی است شاعرانه و زیبا با نقل‌قولی شعرگونه، دیدگاهی جوشان از رویاهای پسرکی گرفتار در جنگ و جدلِ انسان‌های قدرت‌طلب و بیمار. متنی که هر سطرش انسان را به‌هم می‌ریزد، سطوری سیاه که درعین حال ترانه‌ای از عشق و امید در آن نهفته است. انسان می‌خواهد بتواند کتاب را با لحن شعرگونه‌ای که هر خط آن‌را تزئین کرده است نه‌تنها با صدای بلند بلکه با آمیخته‌ای از موسیقی بخواند. انسان آرزو می‌کند ژان و دیگر دوستان واقعی یا رویایی‌اش از هر دین و مذهب، از هر ملیت، به گفته داستایوفسکی بتوانند به جنگ جدیدی که بشریت نیاز دارد بروند، جنگی که سلاح آن کتاب و قربانیانش جهل و عقب‌ماندگی است و سرانجام اینکه کتاب «مادران ما» جایزه اول بهترین کتاب سال ۲۰۱۴ را به خود اختصاص داده است.