کتاب مویه‌ی مرغ مغموم نشر قطره

تا پایشان را از بیمارستان گذاشتند بیرون، یکهو خِرَش را گرفتند. برق از سرش پرید. به دستش دستبند زدند و، تا به ماشین برسند، یک‌نفس کتکش زدند.

«واسا ببینم!‌ واسه چی بهم غل‌وزنجیر زدین! من که کاری نکردم.»

مارمولک گفت: «خفه شو!» و محکم‌تر هلش داد.

وزغ پرسید: «بچه کجایی؟ عین اون‌ کاکاسیاه‌های دهاتی حرف می‌زنی که تازه از مزرعه‌شون زده‌ن بیرون.»

مارمولک خنده‌ای کرد.

وزغ درِ ماشین را باز کرد و مارمولک یک‌ بار دیگر مَن را از پشت هل داد. سینه‌اش از درد شروع کرد به تیر کشیدن. با صورت پهن شد روی صندلی عقب. «گندت بزنن، مَرد! مجبوری این‌جوری باهام رفتار کنی؟ من که کاری نکردم.»

«از هیشکی تا حالا خطایی سر نزده، گنده‌بک.»

مارمولک نشست یک سمتش و وزغ سمت دیگر. زیر نور چراغ‌های ورودی بیمارستان، می‌توانست صورت‌هایشان را ببیند.

-از متن کتاب-