کتاب هیملر به جای هیتلر نشر انتشارات نگاه

به جز پرنده  ها و صاحب شیدای آنها، فقط گلدانِ علامتِ سلامتی ناظر پیکر بی  جان پلیشنر بود. هیچ کس با هیچ کس سخن نگفت. نه بهار برن و نه گلدان ضامن جان پروفسور و نه پرنده  ها. خون مرد برای نخستین بار سنگ فرش خیابانی در برن را سرخ کرد. خون بر سختی سنگ لغزید و به خاک نرسید. تنها حافظه  ی کوتاه پرنده  گان رد خون را به خاطر سپرد و سبزی به زردی نشسته گلدانی که در نتیجه  ی بی مبالاتی نازی  ها چروکیده بود. پیرمرد پرنده  فروش چشمان خود را مالید. باریکه  یی از میان تالاب خون راه افتاد و در میان دو تکه سنگ پیچید. نه خروشید و نه جوشید. همانجا ماسید. باران که بارید دیگر کسی ندید در خیابانی خاموش شهری بی  طرف انسان بی گناهی را کشته  اند.