کتاب حظ کردیم و افسوس خوردیم نشر اطراف

درباره کتاب حظ کردیم و افسوس خوردیم

کتاب حظ کردیم و افسوس خوردیم نوشته‌ی فاطمه معزی و پدرام خسرو نژاد، سفری شیرین و تلخ در دل خاطرات، تجربه‌ها و لحظات از دست‌رفته است. نویسندگان، با زبانی روان و صمیمی، قصه‌هایی از مواجهه‌ی انسان با شادی‌ها و افسوس‌های روزمره را روایت می‌کنند، قصه‌هایی که شاید هر یک از ما در گوشه‌ای از زندگی خود تجربه کرده باشیم.

آنچه این کتاب را خاص می‌کند، نگاه متفاوت آن به مفهوم خاطره و تجربه است. هر بخش، روایت کوتاهی از لحظاتی است که در ابتدا شیرین و دلپذیرند، اما در انتها با رگه‌ای از حسرت و تأمل همراه می‌شوند. این تضاد میان لذت و اندوه، همان چیزی است که زندگی را واقعی و ارزشمند می‌کند و نویسندگان به زیبایی این حس را در قالب کلمات ریخته‌اند. این اثر از سوی انتشارات اطراف منتشر شده است، ناشری که به انتشار کتاب‌هایی با روایات خاص و تأمل‌برانگیز شهرت دارد..

درباره نویسندگان کتاب حظ کردیم و افسوس خوردیم

کتاب حظ کردیم و افسوس خوردیم حاصل یادداشت‌ها و خاطرات دو شخصیت برجسته و فرهنگی دوران قاجار است: میرزا حسن‌خان مستوفی‌الممالک و دوستعلی‌خان معیرالممالک.

فاطمه معزی و پدرام خسرونژاد، دو نویسنده‌ای که در کتاب حظ کردیم و افسوس خوردیم با یکدیگر همکاری کرده‌اند، هر دو با قلمی توانمند و دیدگاهی عمیق، به روایتگری این یادداشت‌ها پرداخته‌اند. فاطمه معزی، نویسنده‌ای با نگاه حساس و دقیق به زندگی روزمره، توانسته است در این اثر، حس‌ها و لحظاتی را به تصویر بکشد که خواننده ممکن است پیش از این از آن‌ها غافل بوده باشد.  پدرام خسرونژاد، دیگر نویسنده این اثر، پژوهشگری با سابقه در زمینه فرهنگ و انسان‌شناسی است. او با بهره‌گیری از دانش و تجربه‌های خود، روایت‌های این کتاب را به گنجینه‌ای از تحلیل‌های فرهنگی و اجتماعی تبدیل کرده است.

چرا باید کتاب حظ کردیم و افسوس خوردیم را بخوانیم؟

کتاب حظ کردیم و افسوس خوردیم بیش از یک سفرنامه است؛ این اثر، پلی است میان دنیای گذشته و امروز، که خواننده را به سفری تاریخی، فرهنگی و عاطفی می‌برد. یکی از دلایل برجسته برای مطالعه این کتاب، نگاهی است که نویسندگان آن به زندگی، هنر و فرهنگ غرب در دوران قاجار داشته‌اند. این نگاه، نه تنها به خواننده اجازه می‌دهد که با چشم‌های دو جوان ایرانی آن دوران به اروپا بنگرد، بلکه تفاوت‌های فرهنگی و تکنولوژیکی را نیز به شکلی عمیق تحلیل می‌کند.

دیگر دلیل، سبک نگارش کتاب است. یادداشت‌های مستوفی‌الممالک و معیرالممالک، با زبانی ساده و صمیمی نوشته شده و ترکیبی است از طنز، حیرت، و تأملات شخصی. شما با خواندن این یادداشت‌ها، حس می‌کنید همراه این دو جوان در خیابان‌های پاریس قدم می‌زنید یا در یک سالن اپرای اروپایی به موسیقی گوش می‌دهید.

از سوی دیگر، این کتاب به‌واسطه عکس‌ها و اسناد تاریخی خود، فراتر از یک متن ساده است. این عکس‌ها، ما را به دوران قاجار بازمی‌گردانند و فرصت نگاهی نزدیک‌تر به این دو شخصیت برجسته را فراهم می‌کنند.

این اثر همچنین تصویری از تضادهای ذهنی و عاطفی نویسندگان ارائه می‌دهد. آن‌ها از یک سو از دیدن دستاوردهای غرب شگفت‌زده و شاد می‌شوند و از سوی دیگر، از عقب‌ماندگی سرزمین خود افسوس می‌خورند.

در بخشی از کتاب حظ کردیم و افسوس خوردیم می‌خوانیم

سفرنامه میرزاحسن‌خان مستوفی الممالک

شنبه نهم [ربیع‌الاول]

رودخانه سفیدرود وسط، دو طرف تمام جنگل زیتون سبز و خرم و کوه‌های اطراف تمام جنگل. این منزل اول جنگل است. هر چه جلوتر می‌رویم انبوه‌تر می‌شود به اندازه‌ای خوشم آمد و حظ کردم که حد نداشت. یک ساعت‌ونیم به غروب مانده رسیدیم رستم‌آباد. آبادی رستم‌آباد عبارت است از چند زاغه و چند چاردیوار خراب. آبادی منحصر به همین مهمانخانه است. پیاده شده، رفتم بالا. اتاق باصفایی داشتم یعنی ایوان قشنگی جلو اتاق بود که به اطراف چشم‌انداز داشت. در ایوان قدری با دوربین اطراف جنگل را تماشا کردم. بعد مشغول تراشیدن ریش شدم. بعد از فراغت از ریش‌تراشی مشغول صحبت شدم. قدری از فرنگ صحبت کردیم و قدری خیال کردیم از بادکوبه به آن طرف از کدام راه باید رفت. دو ساعت از شب گذشته شام خورده، مشغول تهیه خواب شدیم. این دو منزل کک زیاد هست، خصوص این منزل که پشه و ساس هم دارد. پشه‌بند همراه داشتیم، بیرون آورده در ایوان جلو اتاق آویخته، هوای بسیار خوبی بود، راحت خوابیدم. حشمت هم مشغول نوشتن روزنامه سفر شد.

پیشنهادهایی برای دوستداران کتاب حظ کردیم و افسوس خوردیم

اگر حظ کردیم و افسوس خوردیم برای شما جذاب بوده است، این کتاب‌ها نیز ممکن است مورد علاقه شما باشند:

1.   سفرنامه ناصرالدین‌شاه

2.   ایران در زمان قاجار اثر همایون کاتوزیان

3.   سفرنامه ابراهیم بیگ نوشته زین‌العابدین مراغه‌ای

4.   سه‌سال در دربار ایران نوشته ژان-باتیست نیکولا